ကုိေအာင္ ၊ ႐ုိးမေရဒီယုိမဂၢဇင္း
ဒါးလက္ေခ်ာင္း ရွမ္းကုန္းရြာေလး၏ အိမ္တအိမ္ထက္ကုိ ေရာက္ရွိနီကတ္ေတ ပရိသတ္တိ့က စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ျမင္တြီ႔နီရေရ။ စုန္းတိ့ကုိ လာေရာက္ဖုိ႔ ရြာနန္႔ နတ္ဆရာႀကီးတိ့က ဖိတ္ေခၚနီပနာ ဆရာႀကီး လက္ေထာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္းကုိ အခ်က္မွန္မွန္တီး ေနာက္တစ္ေယာက္က အစားေသာက္ထည့္ထားေရ စေကာကုိ သစ္သားေယာက္မနန္႔ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေခါက္နီေရ အသံတိ့ကလည္း လူတုိင္းစိတ္ကုိ လႈပ္ရွားစီပါေရ။
သူ႐ုိ႕ ဇာလုပ္နီကတ္လဲ၊ ဇာေၾကာင့္ စုန္းတိ့ကုိ ဖိတ္ေခၚနီလဲ၊ စုန္းတိ့က ဇာပုံစံမ်ဳိးနန္႔ လာဖုိ႔လဲ။ ဝင္ေရာက္ေလ့လာရင္းနန္႔ ပြဲကုိ ဦးေဆာင္သူ နတ္ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေႏွာင္းကုိ မိန္းျမန္းပနာ တင္ဆက္ပီးလားဖုိ႔ပါ။
အမ္းၿမဳိ႕နယ္ ဒါးလက္ေခ်ာင္းထဲမွာ နီထုိင္ကတ္စြာတိ့ကေတာ့ ခ်င္းလူမ်ဳိး အမ်ားစုပါ။ ေတာင္ယာလုပ္ငန္း လယ္လုပ္ငန္း သစ္ခုတ္ ၀ါးခုတ္လုပ္ငန္းတိ့နန္႔ အဓိက အသက္မီြးကတ္ပါေရ။ ႐ိုး႐ိုးသားသား နီထုိင္ပနာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ကလည္း ေရွးယခင္က အတိုင္းပဲ တည္ရွိနတုန္းပါ။ ေစာင့္ေရွာက္နိေရ့ နတ္တိ့၊ စုန္းတိ့ရွိပနာ ေတာေတာင္၊ ရပ္ရြာ စည္းကမ္းတိ့ကို အမွတ္တမဲ့ ေဖာက္ဖ်က္မိေက အေစာင့္နတ္၊ စုန္းတိ့က ဖမ္းစားတတ္ပနာ လူမွာက်န္းမာေရး ထိခိုက္တတ္တယ္၊ အလုပ္ အကိုင္ စီးပြားေရး ထိခိုက္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ကတ္ပါေရ။ အခု ရွမ္းကုန္းရြာက အိမ္ထဲမွာ နီထိုင္သူတစ္ေယာက္ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ႐ိုးရာ ပဆန္းနည္းပညာနန္႔ ကုသေပးနိစြာပါ။ ဆရာဦးေမာင္ေႏွာင္းက အခုပိုင္ ရွင္းျပပါေရ။
“စုန္း၊ နတ္၊ ခံုးဆိုတာ ….. နီေရေနရာမွာ စုန္းရွိေရ၊ နီေရေနရာမွာ နတ္ရွိေရ။ ေတာင္မွာေနရင္ ေတာင္ေစာင့္နတ္ရွိေရ။ အိမ္မွာနီေက အိမ္ေစာင့္နတ္ရွိေရ။ ေနာက္ဆုံး စားဖုိမွာလဲ မီးဖုိေစာင့္နတ္ရွိေရ။ မီးကုိ တံဆြီးနန္႔ အရမ္းကာေရာ မထြီးရ။ ထြီးလုိ႔ရွိေက ဖမ္းေရ။ ဖမ္းလုိ႔ရွိေက ၾကက္ေခ်နန္႔ မီးဖုိမွာ တဲ ေဆာက္ပနာ ပဆန္းပူေဇာ္ရေရ။ ယင္းပုိင္ ပူေဇာ္ေက တစ္ခုေဆးေလ့သင့္ ကုလုိ႔ မေကာင္းေရ အနာကုိ ပဆန္းေဟာစြာနန္႔ ေပ်ာက္လားေရ။ စုန္းဆုိစြာ စုန္း။ အျခားပဲနီေရ။ စည္းနန္႔၊ ကမ္းနန္႔၊ သစၥာနန္႔၊ သမာဓိနန္႔နီေရ။ သူရုိ႕ သမာဓိကုိ မသိလုိ႔ နင္းမိေရ။ ေက်ာ္မိတယ္။ ေဖာက္ျပန္မိေရအခါ သူရုိ႕စည္းက်ဝါးက်ႏႈန္းနန္႔ ဖမ္းေရ။ သူ ပီးခ်င္ေရ အဖ်ားအနာ၊ အပူ၊ အဆာ၊ အက်ိ၊ အခၽြဲ၊ အေညာင္း အညာ၊ ပီးထားေရ။ ပီးထားေက ဟို လူနာကခံစားရေရ”
ေဒပုိင္ ကုသဖုိ႔ စုန္းတိ့ကုိ ေခၚေရအခါ ဇာပုံစံနန္႔ ဇာနီရာက လာဖုိ႔ဆုိစြာ မသိႏုိင္။ ဇာပုံစံနန္႔ လာလာ၊ ဇာနည္းလမ္းနန္႔ လာလာ။ ပူေဇာ္ပသဖုိ႔ ဆုိေရအေၾကာင္း။ စားေသာက္ဖြယ္ရာတိ့နန္႔ ပဆန္းဆရာက ဖိတ္ေခၚရေရ။ လုိအပ္ေတ အသံုး အေဆာင္တိ့ျဖစ္ေတ ေမာင္း၊ ဒါး၊ လွံ၊ ပလိုင္း၊ ဆန္ေကာ၊ ေခါင္ရည္ဗူးတိ့နန္႔ အစုံအလင္ပါေအာင္ ခင္းက်င္း ျပင္ဆင္ရေရ။ ထမင္း၊ အသားတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေခါင္ရည္၊ မုန္႔ဆီေၾကာ္၊ ေပါက္ေပါက္ ရုိ႕နန္႔ သတ္မွတ္ထားေရ ပုံစံအတုိင္း စံမံခ်က္ျပဳတ္ရေရလုိ႔ ဆုိေရ။
“လူေယာင္ေဆာင္လို႔လာပါ။ ၾကက္ေယာင္ေဆာင္လို႔လာပါ။ ၀က္ေယာင္ေဆာင္လို႔လာပါ။ ေခြးေယာင္ ေဆာင္လုိ႔လာပါ။ ဖမ္းေရ ဆီးေရေနရာမွာ လူနာက ေကၽြးဖို႔ ေမြး ဖို႔၊ သတ္ထံုး သတ္ေပးမယ္၊ သတ္လွည့္ သတ္ ေပးမယ္။ ၿပီးေက အူစံု အသည္းစံု၊ ဆီ၊ ေရ၊ အေၾကာ္နန္႔ အေလွာ္နန္႔၊ အေမႊးအႀကိဳင္၊ ေကၽြးမယ္ ေမြးမယ္ ပူေဇာ္မယ္ ပသမယ္၊ ခမယ္၊ ယမယ္၊ ဥပမာအားျဖင့္ ခုနစ္ရက္သား သမီး ဦးထြန္းေအးကို နဂိုအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ခၽြတ္ပါ၊ လႊတ္ပါ။ ဆုိစြာကုိ ေတာင္းပန္ရေရ။ ယင္းခ်င့္ကုိ အေျခခံရေရေပါ့။ အဓိကကေတာ့ လူနာနန္႔ စုန္းကို အေျခခံပနာ ေဟာပီးရေရ။ ယင္းပုိင္မဟုတ္ေက က်ရာေျပာဆိုပနာ ထမင္းတိ့ ၀က္သားတိ့ စားကတ္ဆုိလဲ မဟုတ္။”
ဖိတ္ေခၚၿပီးေရအခါ ဆန္ေကာထဲမွာ ထမင္း၊ ေခါင္ရည္၊ ၀က္သား အူစံု အသည္းစံု၊ မုန္႔ဆီေၾကာ္၊ ျပင္ဆင္ပနာ လက္ေထာက္ဆရာက ဆန္ေကာကို သစ္သားေယာင္းမနန္႔ ေခါက္ပနာ စုန္းတိ့ကို စားေသာက္ဖို႔ ေကၽြးေမြးရပါေရ။ စားေသာက္ၿပီးေက ဖမ္းထားေရ လူနာကို ျပန္ေကာင္းလာေအာင္ လႊတ္ပီးဖို႔ ေတာင္းပန္ရပါေရ။
“ယင္းခ်င့္ထဲမွာ အစားအစာတိ့ ျပည့္စုံေအာင္ တည္ၿပီးခါမွ တုတ္ေခ်ာင္းနန္႔ ေခါက္လုိ႔မရ။ ထမင္းမႊီေရ ေယာက္မနန္႔ရာ ေခါက္လုိ႔ရေရ။ ထမင္းမႊီေရ ေယာက္မမွာအမိန္႔အာဏာကေကာင္း ရွိေရ။ လိပ္ျပာတိ့ အမ်ားႀကီးရွိေရ။ သူက ေခါက္ပီးေရ။ ေဒ စုန္းတိ့ လာပနာ စားကတ္ပါ။ ဟုိမမာေရ လိပ္ျပာကုိလဲ လႊတ္ပီးပါ ဆုိေရ အေၾကာင္းနန္႔ ေယာက္မနန္႔ ဆန္ေကာကုိ ေခါက္ပီးရေရ။ ၾကားေအာင္လုိ႔။ စားပါလုိ႔။ ေဒမွာ ေဒမွာ လာပါ စားပါ ေနရာျပရေရေပါ့။”
ေျပာရဖုိ႔ဆုိေက ေဒ စုန္းေခါက္ပြဲ အစီစဥ္တိ့ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ပဆန္းဆရာႀကီးတစ္ေယာက္တည္းနန္႔ မျဖစ္ေရအတြက္ လက္ေထာက္ တပည့္တိ့နန္႔ စုန္းအႀကီးအကဲနီရာမွာ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လူတိ့ကုိ ႀကဳိပနာ ရြီးခ်ယ္ထားရပါေရ။ စုန္းခါက္ ပူေဇာ္ဖုိ႔ တဲငယ္ေခ်ကုိ ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ ရြာလည္လမ္းက ပတ္ပနာ လွည့္လည္ရပါေရ။ ပဆန္းဆရာႀကီးက ရွိ႕ဆုံးက ဓါးကုိ ထမ္းပနာ ဦးေဆာင္ရေရပုိင္ လက္ေထာက္တပည့္တိ့က အစီစဥ္တုိင္း လိုက္ပါကတ္ရပါေရ။
“ပဆန္းဆရာက ဆန္ေကာလဲ မကိုင္ႏိုင္ဆိုခါ ဆန္ေကာကိုင္ဖို႔ တပည့္ကို ေရြးရေရ။ ေနာက္ ေမာင္းတီးဖုိ႔ လူေရြးရေရ။ ၀က္ထမ္းႏိုင္ဖုိ႔လူ အင္အားရွိဖုိ႔လူကို ေရြးရေရ။ ေရွ႕ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္ လိုပါေရ။ ေခါင္ဘူးတိ့ ေခါင္ရည္တိ့ ထမ္းဖို႔ ျခင္းၾကားပို႔ဖို႔ လူ ႏွစ္ေယာက္ေရြးရပါသိ့ေရ။ ၿပီးေက ေပါက္ေပါက္နန္႔ မုန္႔ဘူးကိုင္ဖို႔လူကို ေရြးရေသးေရ။ ကြမ္းအစ္နဲ႔ လွံ ကိုင္ဖို႔လူကိုလဲ ေရြးရေသးေရ။ ၿပီးေကေတာ့ အမွား အမွန္ကို ၾကည့္႐ႈဖို႔ စုန္းမင္းႀကီးလို႔ ႏွစ္ေယာက္၊ မွားလားလုိ႔ရွိေက အႀကံဉာဏ္ပီးႏိုင္ဖို႔ အမာခံ ႏွစ္ေယာက္ ေရြးရပါေရ။ ယင္းေလာက္နန္႔ အဆင္ေျပပါေရ။ ယင္းေလာက္နဲ႔ စုန္းေခါက္ပြဲကို လုပ္လို႔ရပါေရ။”
သတ္မွတ္ထားေရ အစီအစဥ္အတိုင္း လွည့္လည္ပနာ တဲငယ္ကို ေရာက္ေတအခါမွာေတာ့ စုန္းတိ့ကို ေကၽြးေမြးၾကပါဖုိ႔ယာ။ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရဖုိ႔ လက္ေရြးစင္ တပည့္ေနာက္လိုက္တိ့က အစီအစဥ္တက် အမွားအယြင္း မရွိရေအာင္ ဂရုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ပီးရပါေရ။
“နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ စုန္းဗ်ာလ္။ စုန္းကို လက္ဆီးဖို႔ ေရလဲေလာင္းေပးရေရ။ လက္မေဆးဘဲနန္႔ ဇာသူေလ့ မစား။ လက္ေဆးၿပီးမွ ေပါက္ေပါက္၊ ၿပီးေက မုန္႔။ ၿပီးမွ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာ၊ ၿပီးမွ ထမင္း၊ ဟင္း၊ ၀က္သားတိ့ စံုေအာင္ တင္ေပးေရ။”
ပဆန္းဆရာ လုပ္ပံုကိုင္ပံု အစီအစဥ္ မွားယြင္းစြာ မျပည့္စံုစြာ ရွိ မရွိကို စုန္းမင္းႀကီးႏွစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ပီးရပါေရ။ ယင္း စုန္းမင္းႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ျပည္ေတာ္သမီးနဲ႔ ျပည္ေတာ္သူႀကီးလို႔ သတ္မွတ္ပီးထားရၿပီး ပဆန္း ဆရာႀကီး ေဆာင္ရြက္မႈကို စုန္းမင္းႀကီးႏွစ္ေယာက္က ျပည့္စံု၊ ေက်နပ္တယ္လို႔ ေျဖဆိုေရအခါမွ တင္ေျမႇာက္ ပူေဇာ္ပြဲ ေအာင္ျမင္ေရလို႔ ဆိုပါေရ။
“ျပည္ေတာ္သမီးဆိုစြာ မိန္းမ၊ စုန္းမ။ ျပည္ေတာ္သူႀကီးဆိုစြာ စုန္းဖို။ စုန္းမကို အရင္ေမးပါေတ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္တာ ကိုင္တာတိ့၊ မွန္ပါသလား။ စံုပါသလား ေစ့ပါသလား။ ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ့လား။ ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ေထာက္ခံေရ။ ေထာက္ခံၿပီးမွ ေယာက်ာ္းကို ေမးေရ။ စုန္းမင္းႀကီး ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕ လုပ္စြာကိုင္စြာ၊ ေျပာတာ ဆိုတာတိ့ မွန္ရဲ့လား။ မွန္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဆိုမွ ကၽြန္ေတာ္ရုိ႕က ျပန္လွည့္ခြင့္ရေရ။ သူရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နန္႔ပါ။”
ဦးေမာင္ေႏွာင္း အခုလို စီရင္ေကၽြးေမြးနီစြာကေတာ့ ရြာလယ္စုန္းလို႔ ေခၚေရ စုန္းအမ်ိဳးအစားပါ။ ေယေလ့သင့္ ေနာက္ထပ္ အဆင့္အငယ္စား တျခားစုန္း အမ်ိဳးအစားတိ့လဲ ရွိေသးေရ၊ အမ်ိဳးအစားကို လိုက္ပနာ ျပင္ဆင္ ေကၽြးေမြးရေရ အစီအစဥ္တိ့လဲ ကြဲျပားပါေရ။
“စုန္းဆုိေကေလ့ စုန္းငယ္တိ့ရွိေသးေရ။ စုန္းငယ္ဆိုစြာ အ၀မွာ ျခင္းၾကားထဲမွာ ဖက္ရြက္နန့္ ယင္းပုိင္ ေကၽြးစြာ ရွိေသးေရ။ ေခါက္စြာတိ့ကေတာ့ ေဒပုံစံ။ ေခါက္စြာရာ။ ေကၽြးစြာကေတာ့ ၾကက္ရာ ေကၽြးေရ။ ယင္းစုန္းက ေခ်ာင္းလဲ ပိုင္ေသးေရ။ ေခ်ာင္းမွာလဲ ဆန္ေကာနဲ႔ ေခြးနဲ႔ ေကၽြးရပါေရ။ ယင္းပုိင္ သုံုးမ်ိဳးရွိပါေရ။”
ေဒေလာက္နန္႔ေလ့ မၿပီးသိ့ပါဘူး။ အဓိက ပူေဇာ္ရဖုိ႔ စုန္းတိ့ကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ အစံုနဲ႔ ပူေဇာ္ရေရပိုင္ ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါ စုန္းတိ့အတြက္လဲ ျပင္ဆင္ေကၽြးေမြးရပါသိ့ေရ။
“စုန္းတိ့ကို ပူေဇာ္ၿပီးအခ်ိန္မွာ …… စုန္းကလဲ စုန္းတမ်ိဳးလဲ မဟုတ္၊ စုန္းအ႐ူးတိ့၊ အႏွမ္းတိ့၊ အက်ိဳးတိ့၊ အပဲ့တိ့၊ ယင္းခ်င့္တိ့ကိုလည္း ေအာက္ကနိ႔ ဖက္ရြက္ ႏွစ္ရြက္ခံၿပီးပနာ စုန္းအ႐ူးတိ့၊ စုန္း အႏွမ္းတိ့၊ စုန္းအမိုက္တိ့၊ စုန္း အ, အ တိ့ကိုလည္း ေက်နပ္ပါစီေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကၽြးေမြးရပါေရ။”
စုန္းတိ့ကို တည္ခင္းေကၽြးေမြးရေရ ထံုးစံအတိုင္း ပဆန္းဆရာႀကီးနန္႔ အဖြဲ႔၀င္တိ့ကလည္း စားေသာက္ကတ္ရပါေရ။
“သူ႐ုိ႕ စားထံုးတိ့ကို ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕က စားပီးရေရနဲနဲစီ။ အစု အစုလိုက္ေပါ့။ စုန္းက စားထံုး စုန္းက စားလွည့္၊ စုန္းကေသာက္ထံုး စုန္းက ေသာက္လွည့္၊ စုန္းက ေခါင္ရည္ေသာက္စြာကို ေသာက္ထံုး ေသာက္ေပးရေရ။ စားထံုး စားေပးရေရ။”
အစီအစဥ္တိ့ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေဆာင္ရြက္ၿပီးအခ်ိန္မွာ လာေရာက္ေတ ဧည့္သည္တိကို ေကၽြးေမြးဧည့္ခံရေရ အလွည့္ ေရာက္ပါဗ်ာလ္။ ေကၽြးေမြးၿပီးအခ်ိန္မွာေတာ့ စုန္း ေခါက္ပြဲလဲ အဆံုးသတ္ပါယာ။ စုန္း အျပင္ ႐ိုးရာအစြဲအလန္း တမ်ိဳးျဖစ္ေတ ခံုး၊ ေနာက္ ေတာနတ္၊ ေတာင္နတ္၊ ေခ်ာင္းနတ္၊ စေရပုိင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေရလို႔ ယံုၾကည္ကတ္ပါေရ။ အခုပိုင္ နာမက်န္းျဖစ္ေတအခါမ်ိဳးမွာ ပဆန္းဆရာက တြက္ခ်က္ပီးရၿပီး စုန္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ တျခား နတ္ ဖမ္းစားစာေၾကာင့္ ျဖစ္ရစြာဆိုေက ပူေဇာ္ကုသေရ ဓေလ့ထံုးစံတိ့ကလည္း ကြဲျပားစြာလဲရွိပါေရ။
“စုန္းမဟုတ္ပဲနန္႔ မမာလို႔ရွိေက ခံုး သြင္းလို႔ ရေရ။ ၀က္နဲ႔ပဲ သြင္းပါေရ။ ေခါင္တည္ၿပီးေတာ့မွ ဖက္ရြက္ တည္ပနာ ပဆန္းေဖာ္၊ ခ်ည္မွ်င္ပတ္၊ ခံုးကုလို႔ ရွိသိ့ေရ။ ယင္းပုိင္ ခုံးၿပီးေက ခုံးမဟုတ္ဘဲ ေတာက နတ္စိမ္းဖမ္းေရလုိ႔လဲ ရွိသိ့ေရ။ နတ္စိမ္းမွာေတာ့ တဲေခ်ေဆာက္ပနာ ယင္းတဲထဲမွာ အငယ္က်ေက ဝက္နန္႔၊ အႀကီးက်ေက ဆိတ္နန္႔ပ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေရ။ အခုပုိင္ တဲထဲမွာ ဖက္ကေလးခင္း၊ ခြက္ကေလးနန္႔ ေရတည္ပနာ ပဆန္းဆရာက ပူေဇာ္ရတာစြာ ရွိေရ။ ပူေဇာ္ၿပီးမွ ယင္းထဲမွာပဲ အသားတိ့ကို ပံုၿပီးပနာ ျပန္လုိ႔ ရုတ္သိမ္း စကားနဲ႔ ပံုေရစကားနဲ႔ အညီ ရုတ္သိမ္းပနာ့ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရေရ အစဥ္အလာတိ့ရွိေရ။”
အခုပုိင္ နာမက်န္းလို႔ ကုသေပးရစြာရွိေရပုိင္ မဂၤလာပြဲတိမွာလဲ သတ္မွတ္ထားေရ စည္းကမ္းအတိုင္း နတ္တိ့ကို ပူေဇာ္ရစာမ်ိဳးလဲ ရွိပါသိ့ေရ။ မဂၤလာေဆာင္ပြဲတိမွာ လုပ္ေဆာင္ရဖုိ႔ ထံုးစံ၊ စားေသာက္ရဖုိ႔ ထံုးစံတိ့ကို လိုက္နာရပါေရ။
“မဂၤလာပြဲေပါ့။ သမီးလင္ေနာက္ ပါလားလို႔ မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္လာဖုိ႔ မဂၤလာပြဲ၊ ေခါင္တိ့နဲ႔ တည္လာေရ။ ၀က္တိ့ ဖုတ္လာေရ။ ယင္းအခါက်ေက ယင္းေလာက္ ပူစရာမလိုယာ။ ၀က္သားကို အစုေလးတပံု ႏွစ္ပံု ပံုပနာ အားလံုးက စားဖုိ႔၊ စားေကေလ့ သမီး႐ုိ႕ အစဥ္အလာက ယင္း၀က္သားကို မစားရ။ သမီး႐ုိ႕ အစဥ္ဘက္က စားရဘို႔အတြက္ မိဘတို႔က ႀကက္သားတိ့ကို ေကၽြးရေရ။ ။”
ယၿပီးနာ စီးပြားေရးလုပ္ေဆာင္ေရ နီရာမွာလဲ သတ္မွတ္ထားေရ အစီစဥ္တိ့အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရပနာ ေဒပုိင္ ပြဲတိ့ကေတာ့ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲလဲ ျဖစ္ပါေရ။
“ယခ်င့္ၿပီး ဇာရွိလဲဆုိေက ကၽြန္ေတာ္ရုိ႕ ေတာေတာင္မွာ ေတာင္ယာလုပ္စားေရအခါ အယင္ေခါက္ လူႀကီးတိ့ လက္ထက္က ေပ်ာ္ပြဲတိ့ရွိေရ။ ေကာက္ခ်ည္သြပ္ပြဲ၊ ယာနတ္ပြဲ၊ ယင္းပုိင္ပြဲႀကီး ပြဲေကာင္းတိ့။ ယင္းမွာလဲ ဝက္နန္႔ရာ ေကၽြးေရ။ ေဆြမ်ဳိးညာတကာတိ့ ဖိတ္ပနာ ပဆန္းတိ့ ေဟာ၊ ပဆန္းေတးခင္းတိ့ကုိ ဆုိ။ ေခါင္တိ့ ေသာက္လုိက္။ ေပ်ာ္လုိက္ပါးလုိက္ ယပုိင္။”
ေယေလ့ ေခတ္ေျပာင္းလာစြာ၊ ေခတ္ပညာတတ္ေျမာက္လာစြာ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္လာစြာတိ့ေၾကာင့္ ဓေလ့ ထုံးစံတိ့ေလ့ တစစ ေျပာင္းလဲလာပါယာ။ အရင္က ေတာင္ယာစုိက္ခ်ိန္ ပူေဇာ္ရေရ စပါးလိပ္ျပာနတ္ကုိ ပူေဇာ္ပြဲဆုိေက ေပ်ာက္ကြယ္သေလာက္ျဖစ္လားယာ။
“ရခုိင္မွာယာ ရွိဗ်ာလ္။ စပါးလိပ္ျပာစြာ။ ရခုိင္ျပည္က စပါးလိပ္ျပာစြာ တနားေခ် ကၽြန္ေတာ္ရုိ႕ဘားသုိ႔ လွမ္းၾကည့္။ တနားေခ် ၾကည့္ပီးပါလုိ႔ ေတာင္ထက္က လွမ္းလွမ္းပနာ ေခၚေရ နတ္တိ့ရွိေရ။ ဝက္နန္႔ရာ ေခၚရေရ။ အခုေတာ့ ယာလဲ မလုပ္ယာ။ နတ္လဲ မရွိယာေပါ့။ ယင္းနတ္လဲ ဇာေရာက္လားဗ်ာလ္လဲ မသိဗ်ာလ္။ ယင္းပြဲလဲ မရွိဗ်ာလ္။ အခုက နာေရးမွာ ကုသပီးေရ အလုပ္ယာ ရွိဗ်ာလ္။”
ေျပာင္းလဲလာေရ ေခတ္အေျခအေနကိုလိုက္ပနာ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ တျခားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို တြဲဖက္လုပ္ကိုင္ေကေလ့ နာမက်န္းျဖစ္တိုင္း၊ စီးပြားေရးအခက္အခဲျဖစ္တိုင္း ပဆန္းေဟာပီးဖို႔ ကုသေပးဖို႔ ဦးေမာင္ေႏွာင္းကို ေခၚသူတိ့ ရွိေနေသးလို႔ စီးပြားမရွာႏိုင္စြာက ဦးေမာင္ေနွာင္းပါ။
“လုပ္ဖုိ႔ ဆဲဆဲမွာ လာေနယာ ပဆန္းေခၚဖို႔။ မလားဆုိေက မေတာ္တဆ ေသလားေက ရန္သူလုိ႔ ျမင္ဖုိ႔။ ေၾသာ္ ေဒအခင္က ငါ့သမီးကုိ မကုပီးလုိ႔၊ ေခၚဆုိေရအခါ မလာလုိ႔၊ လြန္လားလုိ႔ သီလားရေရ ဆုိပနာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ရန္သူပုိင္ ျမင္ဖုိ႔ေၾကာက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က မပ်က္မကြက္ ထမ္းေဆာင္ရေရ။ ယင္းအခိ်န္ သူရုိ႕ကေလ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေၾကးေငြ ဖူလုံေအာင္ မျဖည့္စြမ္းႏုိင္ဆုိေရခါ ဆင္းဆင္းရဲရဲ အငတ္ငတ္အမြတ္မြတ္နန္႔ရာ ကၽြန္ေတာ့္တစ္မိသားစုလုံး ခံစားရေရ။”
ေခတ္ကာလအေျခအေန ဘေဇာင္ပုိင္ေျပာင္းေျပာင္း ႐ုိးရာ အစြဲအလန္းတိ့နန္႔ ယုံၾကည္မႈတိ့ ရွိနိသမွ် ဆရာဦးေမာင္ေႏွာင္း ပဆန္း ဆက္ေဟာနီရဖုိ႔သိ့ရာျဖစ္ပါေရ။
642 total views, 1 views today