ထူး၊ ႐ိုးမေရဒီယိုမဂၢဇင္း
ေဒတစ္ပါတ္မွာေတာ့ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စု ၇ မ်ိဳးထဲက မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္တစ္ခုျဖစ္ေတ မရမာႀကီးလူမ်ိဳးတိအေၾကာင္းကို တင္ဆက္ပီးပါမယ္။
သူ႐ို႕စြာ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ ဇာေဒသတိမွာ နီထိုင္ကတ္ၿပီးေက ဇာဘာသာစကားကို ေျပာကတ္ေလ။ ဇာပိုင္ဝတ္စားဆင္ယင္ကတ္ေလ။ ဇာဘာသာကို ကိုးကြယ္ကတ္ေလ။ စစြာတိကို မရမာႀကီးလူမ်ိဳးတိနဲ႔ တြ႔ိဆုံမီးျမန္းတင္ဆက္ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါေရ။
မရမာႀကီးလူမ်ိဳးတိစြာ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက စစ္ေတြ၊ ပုဏၰားကၽြန္း၊ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပား၊ ေမာင္ေတာ၊ ေျမပုံနဲ႔ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္တိမွာ ျပန္႔က်ဲေနထိုင္ေလ့ ရွိေရပိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအထက္ပိုင္းေဒသမွာလည္း အနည္းငယ္ နီထိုင္လွ်က္ရွိကတ္ၿပီးေက ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးမွာမွ လူဦးေရ တစ္ေသာင္းငါးေထာင္ဝန္းက်င္ရာ ရွိပါေရ။ လူနည္းစုဆိုေကလည္း မ်ိဳးနဲ႔ ႐ိုးနဲ႔ အစဥ္အလာနဲ႔ ဆင္းသက္လာကတ္ေတ မ်ိဳးႏြယ္တစ္ခု ျဖစ္ပါေရ။
နီထိုင္ေရေဒသကိုလိုက္ပနာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတိကို လုပ္ကိုင္ကတ္ျပီး ေက်းလက္ေဒသတိမွာ လယ္ယာနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းအျပင္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းတိ လုပ္ေဆာင္ကတ္ေတပိုင္ ၿမိဳ႕ေပၚေဒသတိမွာဆိုေက ကုန္ေရာင္း၊ ကုန္ဝယ္ျပဳသူတိလည္း ရွိပါေရ။ တစ္ခ်ိဳ႕တိကလည္း အဆင္ေျပပိုင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ကတ္စြာ ရွိပါေရ။
သူ႐ို႕လူမ်ိဳးတိစြာ သကၠ + သာကီယ + ခတၳိယ မ်ိဳးႏြယ္စုက ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာကတ္စြားျဖစ္ၿပီးေက ေအဒီ ၁၂ ရာ စုက စတင္ၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ နီထိုင္လာခကတ္စြာ ျဖစ္ေတလုိ႔ ဆုိပါေရ။
“က်ေနာ္႐ို႕ မရမာႀကီးတိစြာ အရင္က ဘုရားပြင့္ေတာ္မူၿပီးေက မဇၥ်ိမေဒသ၊ ဂဂၤါျမစ္၊ မဂဓတိုင္းျပည္တိမွာ နီထိုင္ခေရလို႔ဒဒစ သမိုင္းစာအုပ္တိမွာ ဖတ္ဖူးေရ။ လူမ်ဳိးျခားတျိဖစ္ေတ ဟိႏၵဴတိ၊ မူဆလင္တိက ဘာသာေရးဇာတ္သြင္းမႈ၊ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈနဲ႔ ဘာသာေရးသိမ္းသြင္းေရအခါမွာ က်ေနာ္႐ို႕လူမ်ဳိးတိက ဗုဒၶဘာသာကုိ ၾကည္ညိဳေရ လူမ်ဳိးျဖစ္ေတအတြက္ သူ႐ို႔ႏိွပ္စက္မႈ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘဲ ရခိုင္ဘုရင္ဓမၼေသာကရာဇာမင္းလက္ထက္မွာ ေအဒီ ၁၂ ရာစုကေန စၿပီးေတာ့ ရခိုင္ျပည္မွာ နီလာေရလို႔ သမိုင္းမွတ္တမ္းတိအရ သိရေရ။”
အခုပိုင္ ေျပာျပလားစြာကေတာ့ေက မရာမာႀကီးတိုင္းရင္းသားစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ႐ိုးရာဓေလ့ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ေတ ဦးလွေရႊပါ။
ယေကေလ့သင့္ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ျမန္မာ့သမုိင္းတိမွာေတာ့ေက မရမာႀကီးလူမ်ဳိးတိစြာ ျမန္မာဘုရင္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး၏ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မင္းညီမင္းသားတိလုိ႔ ေရးသားကတ္စြာကုိလည္း ေတြ႔ရပါေရ။ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ တပင္ေရႊထီးအစပ်ဳိးခေရ ဒုတိယျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခေရ မင္းတစ္ပါးျဖစ္ပါေရ။ ယေကေလ့ ယင္းမင္း နတ္ရြာစံၿပီးေရေနာက္မွာ နန္းတက္လာေရ သားေတာ္ နႏၵဘုရင္လက္ထက္မွာေတာ့ေက ရခုိင္မင္းနဲ႔ ေတာင္ငူမင္း၏ ပူးေပါင္းတုိက္ခုိက္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရၿပီးေက ခုပိုင္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မင္းညီမင္းသားမတိးကုိ ေခၚေဆာင္ၿပီး ရခုိင္ကုိ ေခၚေဆာင္လားေရလုိ႔ ယင္းသမုိင္းတခ်ဳိ႕က ဆုိပါေရ။ ယင္းကနီတဆင့္ ယင္ခါက ရခုိင္အပုိင္ ဘဂၤလားနယ္၊ စစ္တေကာင္းေဒသကုိ ပုိ႔ေဆာင္ခေရလုိ႔ ေရးသားကတ္ပါေရ။ သူ႐ို႕ကနီ ေပါက္ဖြားလာကတ္သူတိကုိ မရမာႀကီးလုိ႔ ေခၚေရလုိ႔လည္း အထက္က သမုိင္းတိက ေျပာပါေရ။ ရခုိင္ေဒသတိထဲက တစ္ခ်ဳိ႕ ပါးစပ္ရာဇဝင္တိထဲမွာေတာ့ သူတုိ႔စြာ ျမန္မာတိထဲမွာေတာင္ သာမန္ ျမန္မာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ မ်ဳိးရုိးႀကီးေရ ျမန္မာတိၿဖစ္လို႔ ျမန္မာႀကီးဟု ေခၚတြင္ရာကနီ မရမာႀကီးျဖစ္လာေရလုိ႔လည္း ပါးစပ္ရာဇဝင္တိ ရွိနီကတ္ဆဲပါ။ ယေကေလ့ အတိအက်ေတာ့ေက အသူကေလ့ မေျပာႏုိင္ပါ။
တဘက္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲမွာ နီထိုင္ကတ္ေတ မရမာႀကီးတိကို တစ္ျခားတိုင္းရင္းသားေးတိက မရမာႀကီးလို႔ ေခၚဆိုေကေလ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ သီရိလကၤာစေရ ႏိုင္ငံတိမွာ မရမာႀကီးတိကို ဘ႐ုဝါလို႔ ေခၚကတ္ေတပိုင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက မရမာႀကီးတိကလည္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္းဆိုေက ဘ႐ုဝါလို႔ ေခၚဆိုကတ္တယ္လို႔ ဆိုပါေရ။ မရမာႀကီးလို႔ အမည္တြင္ခပုံကိုလည္း ဦးလွေရႊက အခုပိုင္ ရွင္းျပပါေရ။
“ရခိုင္နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးမွာက်ေက မရမာႀကီးဆိုၿပီးေတာ့ နာမည္ထည့္ထားေရေပါ့။ ဟိႏၵဴနဲ႔ မူဆလင္တိကက်ေတာ့ေက အေနာက္ တိုင္းမွာဆိုေက ဘ႐ုဝါလို႔ေခၚေရ။ ဘ႐ုဝါအဓိပာယ္က ဘ႐ု။ ဘ႐ုဆိုစြာက ႀကီးက်ယ္ေရေပါ့။ ယင္းခါက ေဒကိုလာေတာ့ေက ရခိုင္ရွင္ဘုရင္က ေဒလူတိစြာ ဘုရားနဲ႔ တရားနဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေတလူမ်ိဳးဆိုၿပီးေတာ့ေက ပထမဆုံး မဇၥ်ိမမွာနီခေရ လူမ်ိဳးျဖစ္စြာေၾကာင့္ ‘မ’တစ္လုံးကိုေကာက္တယ္။ ရွင္ဘုရင္ ရာဇမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္လို႔ ‘ရ’ တစ္လုံးေကာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေက မဂဓတိုင္းျပည္မွာ ေပါက္ဖြားလာေရလူမ်ိဳးျဖစ္စြာေၾကာင့္ ‘မ’ေနာက္တစ္လုံးေကာက္တယ္။ တိုင္းျပည္မွာ လူမ်ိဳးထဲမွာ ႀကီးက်ယ္ေရ လူမ်ိဳးဆိုၿပီးေတာ့ေက ‘ႀကီး’တစ္လုံးထည့္ၿပီးေက မရမာႀကီးဆိုၿပီးေတာ့ ရခိုင္ျပည္မွာ ရွင္ဘုရင္က ရခိုင္မ်ိဳးႏြယ္စုအျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳပနာ ထားခေရလို႔ က်ေနာ္႐ို႕ သမိုင္းအဆင့္ဆင့္မွာ ေတြ႔ခရေရ။”
သူ႐ို႕အခ်င္းခ်င္းဆိုေက မဂဓဘာသာနဲ႔ ပါဠိဘာသာစကားကို ေျပာဆိုကတ္ပါေရ။ ယေကေလ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ နီထိုင္လွ်က္ရွိသူတိစြာ ရခိုင္စကားကို အနည္းငယ္ ၾကားညွပ္ေျပာဆိုကတ္ေတပိုင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ နီထိုင္သူတိကလည္း ယင္းအတိုင္းပဲ ေျပာဆိုကတ္စြာပါ။ မရမာႀကီးတိမွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာ သုံးပါးကလြဲၿပီးေက အျခားမရွိပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဗုဒၵဘာသာတစ္ခုတည္းကိုရာ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္သူေယတိလို႔ ဆိုလိုစြာပါ။
“က်ေနာ္႐ို႕ လူမ်ိဳးမွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနားသုံးပါးကအပ ၾကည္ညိဳရာေတာ့ မရွိ။ အရင္ေရွးေခတ္ အဆက္ဆက္ကကပင္ ယင္းဘာသာ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေစာင့္ထိန္းေရ လူမ်ိဳးဆိုၿပီး က်ေနာ္႐ို႕ ခံယူထားေရ။ ဘာသာ၊ သာသနာရွိမွ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးစြာတည္တံ့ႏိုင္ေရ။ ဆုိစြာကို က်ေနာ္႐ို႕ လူမ်ိဳးတိုင္း ခံယူခ်က္ရွိေပါ့။”
ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ မနီထိုင္ခင္က မရမာႀကီးတိစြာ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႔ ဆာရီကို ဝတ္ဆင္ကတ္တယ္လို႔ဆိုၿပီးေက ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႐ို႕႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈတိစြာ ရခိုင္႐ိုးရာနဲ႔ အနီးစပ္ဆုံးအနီအထားကို ေရာက္လားပါေရ။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈအပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကို ခြဲျခားထားကတ္ပါေရ။
အမ်ိဳးသားတိက အထက္ေခါင္းေပါင္းမွာ ေခါင္းေပါင္းအစြန္ကို ညာနားရြက္ဖုံးဝတ္ဆင္ကတ္ျပီး တိုက္ပုံအကၤ်ီ၊ တိုက္ပံု၏ ဘယ္ပုခုံးထက္မွာ ၄ ေတာင္ခန္႔ရွိ သာသနာ့အလံကဲ့သို႔ ဝတ္စကို လက္ကေတာ့ စံပါတ္တင္ ဝတ္ဆင္ကတ္ေတပိုင္ ပုဆိုးအနီနဲ႔လည္း ၆ ေတာင္ခန္႔ရွည္ေရ ပုဆုိးကို ပတ္႐ိုက္ဝတ္ၿပီးေနာက္ဖက္ကို ခ်ိဳးၿပီးဝတ္ဆင္ကတ္ပါေရ။ စစ္ေတြနည္းပညာတကၠသုိလ္ တက္ေရာက္နီေရ မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္ ပန္းေျမာင္းတိုက္နယ္ဇာတိ ကိုဝင္းျမင့္က အခုပိုင္ ေျပာပါေရ။
“ခေတာင္းက်စ္တယ္ ပုံစံမ်ိဳးပိုင္ေပါ့။ ပုဆိုးပိတ္စကို ေအာက္ကနီ ေခါက္ယူၿပီး ေနာက္ကနီယူစြာ။ ပုဆိုးၿပီးေတာ့ေက ေရွ႕ကပိတ္စရွည္တစ္ခုပါသိမ့္ေရ။ ယင္းခ်င့္ကေတာ့ သတ္သတ္ေပါ့။ ေခါင္းေပါင္းကေတာ့ ညဖက္အစြန္ဆုံးက ေပါင္းေရ။ အကၤ်ီကေတာ့ အကၤ်ီလက္ရွည္ရယ္။ တိုက္ပုံရယ္။ ၿပီးေင စလြယ္ရယ္ေပါ့။”
အမ်ိဳးသမီးတိေရ ဆံထုံးေခြ႐ိုက္ၿပီး အကၤ်ီရင္ဖုံး၊ ၄ ေတာင္ခန္႔ရွည္ေရ အဝတ္စကို ေဘးဖက္ပတ္႐ိုက္ၿပီး ဝတ္ဆင္ပနာ ထဘီတိကို ဝတ္ေလ့ရွိပါေရ။ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီးဝတ္စားပုံနဲ႔ ဆင္တူပါေရ။ အဆင္တန္ဆာတိကိုလည္း ရခိုင္အမ်ိဳးသမီးတိပိုင္ ဝတ္ဆင္ကတ္စြာပါ။ မတူစြာကေတာ့ သာသနာ့ အလံပိုင္ စလြယ္သိုင္းျခင္း ျဖစ္ပါေရ။
“အကြၽန္႐ို ႔ေတာင္ မေမြးခင္ကကပင္ ဝတ္နီကတ္စြာေပါ့။ အဆင္အယင္ေတြကလည္း အရင္ကအတိုင္းပါပဲ။ ေျပာင္းလဲစြာတိ မရွိပါဘူး။ ပက္ခုံးမွာ တင္ေရကိုယ္တင္ပိုင္ အဝတ္စကေတာ့ အကြၽန္႐ို႕မွာ မသတ္မွတ္ရသိခင္က ရခိုင္မွာတင္ေရမ်ိဳး တင္ဝတ္တယ္။ အခုကက်ေတာ့ ကိုယ့္အလံကိုပဲ တင္ကတ္ပါေရ။ ယင္းတစ္ခုေတာ့ ေျပာင္းလဲလားပါေရ။”လို႔လည္း စစ္ေတြတကၠသိုလ္မွာ တက္ေရာက္နီေရစစ္ေတြၿမိဳ႕သူ မအိသဇင္ခိုင္က မရမာႀကီး အမ်ိဳးသမီးတိ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံအေၾကာင္းကို သိသေလာက္ေခ် ေျပာျပပါေရ။
႐ိုးရာဝတ္စုံတိကို ပုံမွန္အနီအထားတိမွာ ဝတ္႐ိုးေတာ့ မရွိပါကတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္ေရ နိထူးနိ႔ျမတ္တိမွာ ဝတ္ဆင္ကတ္ေတပိုင္ လူမ်ိဳးစုကိုယ္စား တက္ေရာက္ရေရ အခမ္းအနားတိ၊ ညီလာခံတကိုလည္း ကိုယ့္လူမ်ိဳးမွန္း သိသာထင္ရွားနီေအာင္ ႐ိုးရာဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ၿပီးေက တက္ေရာက္ေလ့ ရွိကတ္ပါေရ။
လူမ်ိဳးစုကိုယ္စား ၿငိမ္ခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္လိုက္ၿပီးေက ေဆာင္ရြက္နီသူတစ္ဦးျဖစ္ေတ မင္းျပားၿမိဳ႕သူ မသဇင္ကေတာ့ ညီလာခံတိ၊ အခမ္းအနားတိ တက္ေရာက္ရေရအခါတိုင္း ႐ိုးရာဝတ္စုံေခ် ဆင္ျမန္းရစြာကို ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္နီတတ္ပါေရ။
“အကြ်န္႐ို႕ မဂၤလာေဆာင္တိ၊ ပြဲတိတက္ေရာက္စြာတိ အခမ္းအနားတိတက္ေက ဝတ္ျဖစ္ေတ။ အကြၽန္႐ို႕စြာ ဂုဏ္ယူတယ္။ ႐ိုးရာဝတ္စုံေခ် ဝတ္ၿပီးေက ဇာအခမ္းအနားကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဇာပြဲကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေဒပိုင္တက္ရေက အကြၽန္႐ို႕ေကာင္း ဂုဏ္ယူပါေရ။ မရမာႀကီးရဲ႕ အမွတ္အသားတစ္ခုဆိုၿပီးေက ဝမ္းလည္းဝမ္းသာေရ။ ဂုဏ္လည္းယူေရပါ့။”
႐ိုးရာဝတ္စံုတိေရ သက္ေတာင့္သက္သာ မရိွစြာေၾကာင့္ ပံုမွန္အနီအထားမွာ ဝတ္နီဖို႔ေတာ့ အဆင္မေျပေလာက္ပါ။
ေဒအေၾကာင္းကိုလည္း မအိသဇင္ခိုင္က “ဝတ္ရစြာေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။ ယေကေလ့ ႐ိုးရာဝတ္စံုက လက္ရွည္အက်ႌထဘီတိဝတ္ရလို႔ ေကာင္းပူေရ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မက်။ မဝတ္ခ်င္လို႔လည္း မဟုတ္ပါ။”လို႔ ဆိုပါေရ။
မရမာႀကီးမ်ဳိးႏြယ္စုစြာ ခ်မ္းသာေရ လူမ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခု မဟုတ္ေတပိုင္ ကေကာင္းလည္း မဆင္းရဲကတ္ပါ။ ယေကေလ့ သူ႐ို႔ေရွာင္ၾကဥ္ေရ အလုပ္တိလည္း ရိွပါေရ။
“ၿမိဳ႕ေပၚတိမွာ ဆိုင္သည္တိရိွေရ။ ဆင္းရဲသူ၊ ဆင္းရဲသားတိက်ေက ေဈးတိမွာလားၿပီးေက ကြမ္းတိဘာတိ ေရာင္းကတ္တယ္။ လံုးဝ မရိွေရ ဆင္းရဲသားတိ ဆုိလို႔ရိွရင္ ဆိုကၠားနင္းကတ္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္အိုင္ဒီယာထုတ္ၿပီး လုပ္ကတ္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေအာက္တန္းက်ေရ အလုပ္ ေခ်းပိုက္(မိလႅာပစ္လုပ္ငန္း)ႏွင့္ ဆံပင္ညႇပ္ေရအလုပ္တိကိုေတာ့ေက က်ေနာ္တို႔ မရမာႀကီးတိ မလုပ္ပါ။”လို႔ ဦးလွေရႊက ေျပာပါေရ။
သူတို႔လူမ်ဳိးတိစြာ မူဆလင္တိနဲ႔ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္တူေကေလ့ ကိုးကြယ္ေရဘာသာကအစ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာစကားတိကအဆံုး ကြဲျပားေရလို႔လည္း ဆိုပါေရ။
“ျဖစ္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္႐ို႕က ယူဆေရ။ ဇာလို႔ဆိုေက ကိုယ္႐ို႕ အ႐ုပ္က ကုလားဆင္ထြက္နီစြာကို ဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕တိက ခြဲျခားမသိ။ က်ေနာ္႐ို႕ မရမာႀကီးလို႔ ေျပာျပလိုက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္႐ို႕ဘကုလား မဟုတ္ေတအေၾကာင္း၊ ဟိႏၵဴမဟုတ္ေတအေၾကာင္းေျပာျပေကေတာ့ နားလည္ကတ္တယ္။ ယင္းပိုင္ ေျပာေကေလ့ အဆင္မေျပခါလည္းရိွေရ။ အရက္သမားတိ၊ အဆိုးယုတ္တိက ႏိွပ္ခ်လို႔ စကားေျပာစြာတိ ရိွေရေပါ့။”
လက္ရိွမွာေတာ့ မရမာႀကီးတိေရ ကိုယ္ပိုင္စာေပကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းနီကတ္ၿပီး သူ႐ို႕စာလံုးတိစြာ သတ္မွတ္ခံထားရျခင္း မရိွသိစြာေၾကာင့္ ေဖာင့္တစ္ခုျပဳလုပ္ႏိုင္ဖို႔ အခက္ခဲျဖစ္နီကတ္ပါေရ။
မရမာႀကီးတိုင္းရင္းသားတိစြာ မ်ဳိး႐ိုးအလိုက္ အစဥ္အလာႀကီးမားေရ လူမ်ိဳးတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေတအေလ်ာက္ တျခားလူမ်ဳိးတိရဲ႕ ႐ိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုးကြယ္ေရဘာသာတိကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူးစက္မခံကတ္ေတပိုင္ တတ္ႏိုင္သမွ်လည္း ႀကိဳးစားၿပီးေက ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးနီးျဖစ္နီေရ သူ႐ို႕ဓေလ့စ႐ိုက္တိကို ေဖာ္ထုတ္နီကတ္ပါယာ။
912 total views, 1 views today