ကုိေအာင္ ၊ ႐ုိးမေရဒီယုိမဂၢဇင္း
ၿမိဳတိုင္းရင္းသားတိစြာ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ပုဏၰားကၽြန္းနဲ႔ ေက်ာက္ေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ နီထိုင္ၾကပါေရ။ သူတို႔တိစြာ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းကို အဓိကလုပ္ကိုင္ၿပီး ေတာင္တန္းေဒသတိမွာပဲ နီထိုင္ေလ့ ရွိၾကပါေရ။ သူ႐ုိ႕တိစြာ ေခတ္ေပၚ အသံုးအေဆာင္တိ မက္ေမာေလ့မရွိဘဲ နီထိုင္စားေသာက္မႈမွာလည္း ႐ိုး႐ိုး ရွင္းရွင္းပဲ နီထိုင္ကတ္ပါေရ။ သီဆို တီးမႈတ္စြာ ၀ါသနာပါကတ္သလို သဘာ၀အတိုင္း ရရွိေရပစၥည္းတိကို အေျခခံၿပီး တူရိယာ ပစၥည္းတိ ျပဳလုပ္တတ္ကတ္ပါေရ။ ဗူးခါးသီးေျခာက္၊ ၀ါးလံုး၊ အုန္းမႈတ္ခြက္ စစြာတိကို အေျခခံပနာ ဘူးသီးေျခာက္ တံပိုး၊ ၀ါးပုေလြ၊ ၀ါးေစာင္း၊ အုန္းမႈတ္ တေယာစေရ ေလမႈတ္ ႀကိဳးတပ္တူရိယာတိ၊ ဗံု၊ ေမာင္း၊ ေကတ္းဗန္း၊ လင္ကြင္းစေရ တီးခတ္ရေရ တူရိယာတိကို ျပဳလုပ္ တီးခတ္ကတ္ပါေရ။
“တူရိယာမွာ ေမာင္းလဲရွိေရ၊ လင္းကြင္းလဲရွိေရ၊ ဗံုလဲရွိေရ တီးေရစြာတိေလ။ ပထမဦးဆံုး ပြဲစမယ္ဆို ဗံုနဲ႔ လင္းကြင္းနဲ႔ ဒီပန္းကန္ေလာက္ရွိေရ အ၀ိုင္းျပား ေၾကးဗန္းကို တီးေရ၊ ေခါက္ေရ။”
သူ႐ုိ႕တိစြာ ေဒတူရိယာပစၥည္းတိကို ဇာပုိင္ ျပဳလုပ္ကတ္သလဲ၊ ေတးသံစဥ္တိ၊ အလကၤာတိကို ဘေဇာင္ ဖြဲ႕စည္းကတ္လဲ၊ ဇာအခ်ိန္မွာ ဇာပုိင္ေတးေတးျခင္းမ်ိဳးတိကို သီဆုိကတ္လဲ စစြာတိကို ၿမိဳလူမ်ိဳး ေတးအလကၤာဖြဲ႕ႏြ႕ဲ သီဆိုသူတိကို ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီးတင္ျပပီးလားပါေမ။
ၿမိဳ လူမ်ိဳးတို႔စြာ ပြဲလမ္း သဘင္က်င္းပေရအခါ၊ မဂၤလာအခမ္းအနားတိ က်င္းပေရအခါ တူရိယာအစံုကို တီးမႈတ္ၿပီး တညလံုး တနီ႔လံုး သီဆို ကခုန္ေလ့ ရွိကတ္ပါေရ။ လူငယ္တိ ေမတၱာေရးကိစၥတိ၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း အားလပ္ခ်ိန္ ေတြ႔ဆံုေရအခ်ိန္တိ၊ ကေလးကင္ပြန္းတပ္ အခ်ိန္တိဆိုေကေတာ့ တူရိယာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို တီးခတ္ပနာ သီဆိုကတ္ေတပုိင္ တစ္ညလံုး ၀ိုင္းဖြဲ႕ကကတ္ေရ ကပြဲတိဆိုေကေတာ့ တူရိယာအစံု တီးမႈတ္ ကတ္ပါေရ။ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ဗန္းဗြီးရြာမွာနီေရ ဦးလင္မ္တီြး ကတူရိယာတိ တီးမႈတ္တတ္ေရပုိင္ ေတး အလကၤာတိ ဖြဲ႕ႏြဲသီဆိုတတ္သူတေယာက္ပါ။ သူက ၿမိဳလူမ်ိဳးတို႔ တူရိယာတိကို အခုပုိင္ရွင္းျပပါေရ။
“ပြဲစမယ္ဆိုေရအခါ ဘိုးအႀကီးနဲ႔ မႈတ္ေရ။ ပြဲမွာမိုးလင္း အရံုအထိဆိုေရအခါ ဖက္ၿပီးကေရ ယင္းအခါ တစ္မ်ိဳးမႈတ္ေရ။ ေတးျခင္းဆိုေရ။ မိန္းကေလးတိနဲ႔ ဖက္ၿပီးကေရ။ ယင္းမွာ မႈတ္ရစြာ တစ္မ်ိဳးရွိေရ။ ေနာက္တခုက မိန္းကေလးအပ်ိဳနဲ႔ စကားေျပာေရ၊ လည္ေရ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳတိက အိမ္တအိမ္မွာ ေတးျခင္းဆိုေရ ယင္းခါေတာ့ ေစာင္းနဲ႔ တီးေရ။ တေယာနဲ႔ တီးေရ၊ ေတးျခင္းဆိုေရ။ ေနာက္တမ်ိဳးက ပုေလြ။ ယင္းပုိင္။”
တူရိယာတိထဲမွာ အေရးပါေရ တူရိယာတစ္ခုကေတာ့ ဗူးသီးေျခာက္နဲ႔ ၀ါးလံုးေခ်တိကို တပ္ဆင္ျပဳလုပ္ရေရ ဗူးသီး ေျခာက္တံပိုးပဲ ျဖစ္ပါေရ။ ၿမိဳလူမ်ိဳးတိကေတာ့ ဘုိးလို႔ ေခၚၾကပါေရ။ ဘိုးႀကီး၊ ဘိုးငယ္၊ အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳလုပ္ၿပီး အသံအနိမ့္အျမင့္ ဖန္တီးတတ္ကတ္ပါေရ။ ဘိုးလုပ္ဖုိ႔ ဘူးခါးသီးတိကို ယာမွာ စိုက္ပ်ိဳးထားရပါေရ။ ဘူးခါးသီးတိ ရင့္မွည့္ၿပီး ေျခာက္ေရအထိ ထားၿပီးမွ အထဲက အေစ့ကို အညႇာျဖတ္ ထုတ္ယူပနာ အလံုးအတိုင္း က်န္ေရ အသီးကို သံုးရစြာပါ။ ေလမႈတ္တံ အတြက္ေတာ့ ခ႐ိုင္၀ါးလံုးေခ်တိ သံုးရပါေရ။ ဗူးခါးသီးေျခာက္ ကိုယ္ထည္မွာ ၀ါးလံုးထည့္သြင္းႏိုင္ေရ အေပါက္တိ ေဖာက္၊ ၀ါးလံုးေခ်တိ ထိုးစိုက္ပနာ ဘူးသီးေျခာက္ အညႇာဘက္ကို ေလမႈတ္ေပါက္ အျဖစ္ ထားရပါေရ။ ၀ါးလံုးေခ်တိမွာေတာ့ အသံျမည္ဖို႔ အခင္လို႔ေခၚေရ လွ်ာခ်ပ္ေခ်တိထည့္ရပနာ၊ သံစဥ္ကိုေဖာ္ဖို႔ အတြက္ေတာ့ အေပါက္ေခ်တိကို ေလးခု၊ ေျခာက္ခု၊ လုပ္ထားရပါေရ။ လီလံုဖို႔ အတြက္ ၀ါးတံ စိုက္ေရ အေပါက္ နီရာတိကို ပ်ားဖေယာင္းနဲ႔ ပိတ္ရပါေရ။ ေလကိုမႈတ္သြင္းစြာ၊ စုပ္ယူစြာ လုပ္ေရ အခ်ိန္မွာပဲ ဘယ္ညာ လက္ေခ်ာင္းတိနဲ႔ ၀ါးလံုးေခ်တိ အေပါက္ကို အပိတ္အဖြင့္လုပ္ေရအခါ ဘိုးတူရိယာ၏ ျငင္သာေရ ဂီတသံ ထြက္ေပၚလာပါေရ။
“ဘူးေတာင္းနဲ႔ ၀ါးတိုင္ကို စိုက္ပနာ ဘုိးၾကီးက ႏွစ္လံုးနဲ႔ ေလးလံုး၊ အငယ္၊ အႀကီးအလတ္၊ ယင္းပုိင္ပါေရ။ ကိုးလံုး ခုနစ္လံုး ေျခာက္လံုးမွာ က်ေတာ့လဲ ကိုယ့္အသံနဲ႔ ကိုယ္ထြက္ေရ။ အသံက အေပါက္က လာစြာကိုး၊ တိုင္လဲ အတိုအရွည္ရွိေရ။”
ရြာတစ္ရြာမွာ ကပြဲတိပုိင္ ပြဲတိ စီစဥ္ေရအခါ ရြာကို ဖိတ္ၾကားထားေရ တစ္ျခားရြာတိကလည္း ကိုယ့္ရြာအလိုက္ တူရိယာ ပစၥည္းအစံုကို တစ္ပါတည္း ယူေဆာင္လာကတ္ ရပါေရ။ ပြဲက်င္းပဖုိ႔ ရြာကို မေရာက္ခင္ကတည္းက တူရိယာ အသံတိကို သံစံု တီးမႈတ္ပနာ လာေရာက္ေရ အေၾကာင္းကို အိမ္ရွင္တိကို အသိေပးေလ့ရွိပါေရ။ ကပြဲကို ေရာက္ေရအခါ တစ္ရြာနဲ႔ တစ္ရြာအၿပိဳင္အဆိုင္ တီးမႈတ္ပနာ ကပြဲကို တစ္ညလံုး ဆိုကတ္ ကကတ္ရပါေရ။
“ၿပီးေက ဘုိးႀကီးကို ကရေရ။ ဘိုးႀကီးကေတာ့ တစ္ရြာနဲ႔ တစ္ရြာအၿပိဳင္အဆုိင္။ ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕ ဗန္းဗြီးမွာ ပြဲလုပ္ဖုိ႔ဆုိေက တစ္ရြာလံုးကို ဖိတ္ၾကားေရ။ သူ႐ုိ႕ကလဲ ဘိုးနဲ႔ ျပင္ဆင္လာရေရ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အၿပိဳင္အဆိုင္။ ဇာသူမေကာင္းလဲ၊ ဇာသူကအသံၿမဲလဲ။ စပီကာပုိင္ အသံခ်ဲ႕စက္မ်ိဳးေလ။”
ေနာက္ထပ္ ၀ါးနဲ႔ လုပ္ေရ တူရိယာတိကေတာ့ ၀ါးေစာင္းနဲ႔ ၀ါးပုေလြ႐ုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါေရ။ ၀ါးေစာင္းကို အခ်င္း လံုးပတ္ သံုးလက္မေလာက္ရွိေရ ၀ါးလံုးကို သံုးပနာ မေဒး၀ါးကို အသံုးမ်ားပါေရ။ ၀ါးအဆစ္ တစ္ဆစ္ အရွည္ကို အဆစ္ပိတ္ျဖတ္ၿပီး အလယ္မွာ အသံထြက္ႏိုင္ဖို႔ ေလးလက္မ အရြယ္ ေလးေထာင့္ အေပါက္ တစ္ေပါက္ကို ေဖာက္ထားရပါေရ။ ၀ါး အေၾကာကို မျပတ္ဘဲ ႀကိဳးမွ်င္ရေအာင္ ဆြဲထုတ္ရပါေရ။ ရေရ ၀ါးေၾကာ ေစာင္းႀကိဳးကို အသံအနိမ့္ အျမင့္ ညႇိဖို႔အတြက္ေတာ့ အထက္ ေအာက္ အရင္းမွာ ၀ါးႏွီးေထာက္ အေသးေလးတိ ေထာက္ၿပီး ခ်ိန္ရပါေရ။ ဘယ္ဘယ္ သံုးႀကိဳးအသံသံုးခု၊ ညာဘက္ သံုးႀကိဳးအသံသံုးခုကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တလွည့္စီခတ္ေရအခါ ဂီတသံ ရပါေရ။ ေစာင္းကိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတိ အမ်ားဆံုး တီးခတ္ ၾကပါေရ။ ေစာင္း၊ ဘိုး၊ တူရိယာ အမ်ားစုကေတာ့ အသံေျခာက္သံကို အေျခခံပါေရ။ ပုေလြကိုေတာ့ အေပါက္ ေလးေပါက္နဲ႔ပဲ လုပ္ၾကေရလို႔ ဆိုပါေရ။
“ေစာင္းကေတာ့ ေဒေလာက္ တဆစ္နဲ႔ ရေရ။ ႏွဲမႈတ္စြာ မ်ိဳးေစာင္းမွာလဲ ေဒပုိင္ဗ်ာလ္။ ဘိုးမွာလဲ ေျခာက္ေပါက္ ေျခာက္သံ၊ ပုေလြကိုလဲ ၀ါးနဲ႔ပဲ လုပ္ေရ။ ၀ါးကို အေပါက္ေဖာက္ေရ ေလးေပါက္။ ပုေလြမွာေတာ့ ေလးေပါက္ပဲ လုပ္ေရ။”
“ေစာင္းမွာက်ေက မိန္းမေခ်ပဲ သံုးေရ။ ပုေလြတို႔၊ တေယာတို႔က်ေက ေယာက်ာ္းပဲ သံုးေရ။”
ကပြဲတိမွာေတာ့ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးအတူတူ လက္ခ်င္းယွက္ ခါးကိုဖက္ပနာ ၀ိုင္းလွည့္ ကကတ္ရစြာပါ။ ယင္းအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မိဘတိကလည္း သေဘာမတူေရ သူနဲ႔ တြဲယွဥ္ကနီေကေတာင္ မကန္႔ကြက္ရဘဲ ခြင့္ျပဳေပးရေရလို႔ ဆိုပါေရ။ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီး အျပန္အလွန္ ေစာင္းခ်ိတ္ ေတးျခင္းဆိုစြာ၊ ခ်စ္ေမတၱာကို ေဖာ္က်ဴးေရ ေတးျခင္းတိသီဆိုစြာ၊ အျပန္အလွန္ စကားႏိုင္လုေရ ေတးျခင္းတိ၊ ပေဟဠိ ၀ွက္၊ စကားထား ၀ွက္ေရ ေတးျခင္းတိ ဆိုၾကေရလို႔ ဦးလင္မ္တီြးက ရွင္းျပပါေရ။
“ကၽြန္ေတ္ာက ေတးျခင္းနဲ႔ မင္း အေဖအေမက ငါတို႔ကို သေဘာမတူဘူး။ ဆူမယ္၊ ဆဲမယ္၊ တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ဖုိ႔၊ မင္းခံႏိုင္မလား… ယင္းပုိင္မ်ဳိး။ ကၽြန္ေတာ္က ေတးျခင္းနဲ႔ ကိုယ့္ ႐ိုးရာေတးျခင္းနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ စြာ…. ခိုးရာ လိုက္လာမွာပဲ….. မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ အကိုရယ္ ကၽြန္မအေဖ အေမက ေလာကမွာ ဇာသူနဲ႔မွ သေဘာတူဖုိ႔ မထင္။ ဒါေပမယ့္ အေဖအေမ သေဘာမတူေကေတာ့ ဘ၀မွာ ဇာပုိင္ေပါင္းသင္းရဖုိ႔လဲ၊ အကိုေလွ်ာက္ေရ လမ္း ေသခ်င္လဲေသပါေစ၊ အကိုအပင္ေပၚက ျပဳတ္က်ေက ယင္းအပင္ ကၽြန္မခုတ္လိုက္မယ္၊ အကိုေရနစ္ရင္လဲ အဲ့ဒီေရအိုင္ကို ကုန္ေအာင္ ခပ္ပစ္လိုက္မယ္ …… ယင္းပုိင္ဆိုကတ္ေရေလ။”
ၿမိဳလူမ်ိဳးတို႔ ဓေလ့ထံုးစံအရ အရြယ္ေရာက္ေရ သမီးမိန္းကေလးတိစြာ နီးစပ္ခင္မရာ အခ်င္းခ်င္းစုပနာ အိမ္တအိမ္မွာ စုၿပီး ညအိပ္ေလ့ ရွိၾကပါေရ။ ယင္းအခ်ိန္မွာ ကာလသား လူပ်ိဳတိ လာေရာက္ လည္ပတ္ကတ္ပနာ မိဘ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေရအခါ အိမ္မွာ စကားေျပာခြင့္၊ ေတးျခင္းတိ သီဆိုခြင့္ရွိၾကပါေရ။ ညနီပိုင္း အလုပ္ အားလပ္ေရ အခ်ိန္ဆိုေကေတာ့ ၀ါးေစာင္းသံ၊ အုန္းမႈတ္တေယာသံ၊ ပေလြသံတိ၊ အျပန္ အလွန္ ေစာင္းခ်ိတ္ သီဆိုသံတိ၊ ေမတၱာဖြဲ႕ ေတးျခင္းသံတိနဲ႔ ေပ်ာ္စရာျဖစ္နီပါေရ။ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း စုေ၀းၿပီးေတာ့လဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားရေရ အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ အေဆြး၊ ေပ်ာ္စရာတိ အေၾကာင္း လက္တန္းဖြဲ႕ဆိုၿပီး သီဆိုေလ့ရွိပါေရ။ သီဆိုၾကေရအခါလဲ အပ်ိဳ၊ လူပ်ိဳ မွ မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေထာင္ေရတိ လူလတ္ လူႀကီးတိလဲသီဆိုတတ္ၾကေရလို႔ ၿမိဳတိုင္းရင္းသူမဆာပါရ္က ေျပာပါေရ။
“အလိုလိုေပၚလာစြာ သူမ်ားဘားမွာ သင္စရာမလိုေလ။ ယင္းခ်င့္က ေပ်ာ္ေရအခ်ိန္မွာထြက္လာေရ အသံရွိေရ။ ေနာက္ၿပီးေက ခံစားခ်က္ရွိေရအခါမွာ ထြက္လာေရ ေတးျခင္းသံဆို ကိုယ္ ရင္ထဲက ေပါက္ထြက္လာေရ အသံ။ သင္ဖို႔မလုိ။ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုေက တခါတေလ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕တိ လူႀကီးတိပဲျဖစ္ျဖစ္ အမိတိ၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းတိ တခါတေလ ဆိုၾကေရ။ အားပီး ေတးျခင္းေခ်တိ ဆိုၾကေရ။”
ေဒၚမျဖဴကေတာ့ အခုဆိုအသက္ ၆၅ႏွစ္ေက်ာ္နီပါယာ။ သ႐ုိ႕ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေတာ့ ဗန္းဗြီးရြာမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ႐ုိးရာအတီးအမႈတ္တိနဲ႔ စည္ကားခပါေသးေရ။ သူ႐ုိ႕ ငယ္စဥ္ကရြာမွာ ဂီတသံစဥ္တိနဲ႔ ဘေဇာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခေရ ဆိုစြာကို မွတ္မွတ္ရရေျပာျပပါေသးေရ။
“လထိန္ထိန္သာနီယာဆုိေက အပ်ိဳ လူပ်ိဳ လည္ၾကေရ။ ေဒဘက္ရြာက ဟိုဘက္ရြာက လည္ကတ္ေရ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး။ ယင္းမွာ ေစာင္းတိ တီးလို႔ ယင္းအခ်ိန္ကေစာင္းတီးေရဆိုေက ေပ်ာ္စရာ။ အခုပုိင္ ေသးေသးမႊားမႊား မဟုတ္။ တခါတေလ မိုးလင္းခ်င္းလင္းလားေရ။ တခါတေလ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေရ။ ငါ႐ုိ႕က အိပ္ခ်င္ယာ။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ကတ္ဖိ့လုိ႔ ေျပာရေရ။ အလည္လာၾကရင္လဲ မိဘတိက မေျပာၾကပါဘူး။ ခြင့္ျပဳထားၿပီးသား။”
ဦးလင္မ္တြီးက ေတးအလကၤာသီဖြဲ႕စြာေကာင္းသူျဖစ္သလို တူရိယာအစံုလည္းတီးမႈတ္တတ္သူပါ။ အခု သူ႔အသက္ ၇၀ ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ သူငယ္စဥ္က ရြာမွာဇာေလာက္အထိဆိုခဲ့၊ တီးခဲ့၊ ကခဲ့သလဲဆိုစြတိကို အခုအခ်ိန္အထိ မွတ္မွတ္ရရရွိနီေရလို႔ ေျပာပါေရ။
“ကၽြန္ေတာ္က သ႐ုပ္ေဆာင္ေပါ့။ မင္းသားေလ၊ ေျပာဖုိဆုိေကေတာ့ မပါေကမျဖစ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕က အေပ်ာ္ဆုံးဗ်ာလ္ ယင္းအခ်ိန္မွာ။ တစ္ခုေလ့သင့္ မစဥ္းစား။ ေပ်ာ္ဖုိ႔၊ ကဖုိ႔၊ ဆိုဖုိ႔၊ ကိုယ္ နီခ်င္သလိုနီေရေလ လြတ္လပ္ေရးေပါ့။”
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဗန္းဗြီးရြာေခ်မွာ ေစာင္းတီးသံတိအစား၊ ဂီတာသံတိ၊ ဘိုးမႈတ္သံတိ တီးခတ္သံတိ အစား ေခတ္ေပၚ MTV ဇာတ္လမ္းတိက နီရာယူလာကတ္ပါယာ။ ေယေလ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ အလွမ္းေ၀းေရ ၿမိဳရြာတိမွာေတာ့ တီးမႈတ္သီဆိုသံတိ ၾကားနီရဆဲပါ။
“ႏြားထိုးပြဲအခ်ိန္မွာပဲ ယင္း ဘိုးမႈတ္ေရ အသံတိၾကားရစြာ။ အခုေခတ္ အေခ်တိကေတာ့ မသိကတ္ေလ။ သူ႐ုိ႕ တတ္လဲမတတ္။ တစ္ခုကုိလဲ မသိကတ္။ ဗီြဒီယုိ၊ ဂစ္တာပဲ၊ ယင္းခ်င့္နန္႔ ကိုယ္႐ိုးရာတိ ဇာကုိလဲ သူ႐ုိ႕ မသိကတ္ယာ။”
ဦးလင္မ္တြီးကေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ဘိုးကိုကိုင္ထားရင္း အနားက ထြက္ေပၚနီေရ ေစာင္းသံကို နားေထာင္ရင္း သူ႔ဆႏၵကို တဖြဖြေျပာနီပါေသးေရ။
“ယင္းေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေရ … အို … ဘုရား….. ထာ၀ရဘုရား …… ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ လူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ခ်င္ေရ။ ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕ ေနာင္ဘ၀မွာလဲ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေရ ယင္းပုိင္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္ေရ ေလာကမွာ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းေရ။”
505 total views, 1 views today