ထူး၊ ႐ိုးမေရဒီယိုမဂၢဇင္း
ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ကို ပူေဇာ္ရာကေန ေပၚေပါက္လာၿပီး ဒီကေန႔ထိတိုင္ လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္းၿပီး က်င္းပလာၾကတဲ့ ရခိုင္႐ိုးရာနံ႔သာေသြးပြဲေတာ္အေၾကာင္းကို တင္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲကေတာ့ ျမန္မာသကၠရာဇ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလျဖစ္တဲ့ တန္ခူးမွာ က်င္းပၾကာတာျဖစ္ၿပီး တစ္ျခားတစ္ႏွစ္ကို မကူးမီက်င္းပၾကတဲ့ ေနာက္ဆုံးပြဲေတာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘီစီ ၅၅၄ ခုႏွစ္၊ ရခိုင္ဘုရင္စႏၵသူရိယမင္းလက္ထက္ကရခိုင္ကိုဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြေရာက္လာတဲ့အခါ မဟာ ျမတ္မုနိဘုရားရွင္ကို ႐ုပ္တုေတာ္သြန္းလုပ္ရာ ၿပီးစီးတဲ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာနံ႔သာျဖဴ၊ နံ႔သာနီ၊ ကရမက္စတဲ့ အေမႊးအ ႀကိဳင္ေတြ ေသြးၿပီးပူေဇာ္ရာကေန “ရခိုင္႐ိုးရာန႔ံသာေသြးပြဲ” ရယ္လို႔ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရခုိင္ဓေလ့၊ ယဥ္ေက်းမႈ႐ိုးရာပြဲေတာ္ေတြကိုေဖာ္ထုတ္က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ သာကီမ႑ိဳင္ ရကၡိဳင့္ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔ နာယက ဆရာဦးေမာင္သိန္းထြန္းက အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
“ကမၻာမွာတစ္ဆူတည္းေသာ ျမတ္စြာဘုရားဟာရခိုင္ျပည္(နယ္)မွာသက္ရွိထင္ရွားရွိဘိသကဲ့သို႔ ယုံၾကည္ၿပီးေတာ့ ရခိုင္ သားေတြ ဝမ္းေျမာက္၊ ဝမ္းသာနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲ၊ ရႊင္ပြဲေတြ၊ နံ႔သာနီ၊ နံ႔သာျဖဴ၊ ကရမက္တို႔ ေသြးၿပီးဘုရားကိုပူေဇာ္ၾကတယ္။ မ ဟာမုနိျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို။ သိပ္ထူးျခားတာကိုးဘုရားရွင္ၾကြလာတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ။ အဲဒီလိုပူေဇာ္ရာကအစၿပဳၿပီးေတာ့ ရခိုင္မွာနံ႔သာေသြးတယ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။”
န႔ံသာေသြးရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဘုရားေရသပၸာယ္ရန္အတြက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာသကၠရာဇ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလ တန္ခူးမွာ က်ေရာက္တဲဲ့ သႀကၤန္မတိုင္မီ ၁ ရက္၊ ၂ ရက္အလိုမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ နံ႔သာေသြးပြဲကို ရပ္ကြက္ အလိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသင္းအဖြဲ႔ လိုက္ေသာ္လည္း၊ ေက်းရြာအလိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း စုေပါင္းက်င္းပၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
“မိန္းကေလးေတြပါတယ္။ လူပ်ိဳေလးေတြ စလို႔ေနာက္လို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တေယာက္ လူငယ္သဘာဝအရ န႔ံသာေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ပစ္လို႔။ ဒါကအလြန္တရာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ဓေလ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တေယာက္ စိတ္ဆိုးလို႔လည္းမရ။ အမွန္က ႀကိဳက္လို႔၊ ခ်စ္လို႔လည္း မဟုတ္။ ေမာင္ႏွမလို။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့။”
အဲဒီလိုန႔ံသာေသြးၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးအေဆာက္အအုံေတြ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကို သြားေရာက္ၿပီး ငါးပါးသီလခံယူ၊ လွဴဖြယ္ဝတၳဳေတြ လွဴဒါန္းၾကကာ အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့ နံ႔သာေရေတြနဲ႔ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြကို ဝိုင္းဖြဲ႔ ေရသပၸာယ္ၾကတာပါ။
အဲဒီလိုဘုရားေတြကို ေရသပၸာယ္ၿပီးမွသာ သႀကၤန္ေရေလာင္းခြင့္ရွိတယ္လို႔ မွတ္ယူၾကပါတယ္။ သႀကၤန္ပြဲေတာ္က်င္းပေရးေကာ္မတီဥကၠဌ ဦးဝိုင္းေမာင္က ေျပာျပတာက “ဘုရားကိုေရသပၸာယ္ၿပီးမွသာ လူကို ေရေလာင္းရမယ္ဆိုတဲ့ အစြဲတစ္ခုျဖစ္ လာၾကတယ္။ ဦးေလးတို႔ ငယ္ငယ္ကလည္း အဲဒီလုိပဲ ဒီလိုရက္ႀကီးေန႔ႀကီးမွာ ေရေလာင္းၾကတဲ့ ကေလးေတြကို ဘုရားကိုေတာင္ ေရမသပၸာယ္ရေသးဘူး။ မင္းတို႔ လူေတြကို ေရမေလာင္းၾကနဲ႔လို႔ လူႀကီးသူမေတြကပါ ေရေလာင္းခံသူေတြကပါ ေျပာဆိုဆုံးမၾကတာေတြကို ဦးေလးတို႔ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕အတုိင္းအတာအရကေတာ့ ဘုရားေရသပၸာယ္တာကို တရက္တည္းလို႔ မသတ္မွတ္ဘူး။” လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာေရးအေဆာက္အအုံေတြမွာရွိတဲ့ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြအပါအဝင္ ေနအိမ္တစ္အိမ္ခ်င္းစီမွာတည္ထားကိုးကြယ္ တဲ့ ဘုရားေတြကိုလည္း ေရသပၸာယ္ၾကသလို မိဘဘိုးဘြားေတြနဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္ကိုေတြကိုလည္း ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
နံ႔သာေသြး၊ ဘုရားေရသပၸာယ္တာေတြ၊ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္း ျပဳလုပ္တာေတြဟာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံသုံးပါးထဲက တစ္ပါးပါးနဲ႔ ျပစ္မွား က်ဴးလြန္ခဲ့တာေတြ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြကို ျပယ္ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ ယုံၾကည္တဲ့အတြက္လည္း လူတိုင္းနီးပါးက မျဖစ္မေန ပါဝင္ဆင္ႏြဲၾကပါတယ္။
“ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ မေကာင္းတာေတြရွိမယ္။ အျပစ္အနာဆာေတြရွိခဲ့မယ္။ ကာယကံ၊ မေနာကံ၊ ဝစီကံေတြနဲ႔ မိဘတို႔၊ သက္ႀကီးသူအိုတို႔ကို ျပစ္မွားမိတယ္။ စကားနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္အမူယာနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အဲလိုျပစ္မွားမႈေတြရွိခဲ့တယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘုရားပူေဇာ္ျခင္း၊ နံ႔သာေသြးၿပီးေတာ့ ေရသပၸာယ္ျခင္း အားျဖင့္ ႏွစ္တႏွစ္မကူးမီ အသက္ႀကီးေတြကို ရြာေတြမွာအေမႊးန႔ံသာတို႔နဲ႔ ပူေဇာ္ၿပီးေတာ့ ျပစ္မွားတာရွိခဲ့ရင္လည္း အငယ္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကို ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္ ဗုဒၶဘာသာတို႔မွာ ပ်က္စီးက်ေရာက္လတၱံ႔ျဖစ္ေသာ ေဘးဥပဒ္အႏၱရာယ္ေတြ ကင္းလြတ္ တတ္တယ္လို႔ အယုံအၾကည္ရွိတယ္။” လို႔ ဦးေမာင္သိန္းထြန္းက ဆိုပါတယ္။
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဲဒီဓေလ့ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီတုန္းကက်င္းပပုံနဲ႔ ကြာျခားသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဖက္ေခတ္အထိ ရခိုင္တုိ႔က ထိန္းသိမ္းၿပီးေတာ့ တျမတ္တႏိုးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကဆဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဘုရားေရသပၸယ္တာ၊ နံ႔သာ ေသြးတာစတဲ့ ရခိုင္တို႔ရဲ႕ အစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့ ဓေလ့ကတစ္ခါတလည္မွာ ဖူးစာဖက္ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေပးတတ္ပါတယ္။
ဦးေမာင္သိန္းထြန္းက “ဒါကအလြန္တရာခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ မိန္းကေလးဖက္ကလည္း စိတ္ဆိုးလို႔ မရ။ ေယာက်္ားေတြကလည္း စိတ္ဆိုးလို႔ မရ။ အဲဒါကေနစလို႔ သူတို႔မွာ လူငယ္ဘဝခ်စ္ႀကိဳက္သြားတာလည္း ရွိေကာင္းရွိမယ္။ အဒီသဘာဝေတြလည္း ရွိၾကတာကိုး။ သႀကၤန္ ဆိုတာလည္း အဲလိုပဲ။ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္်ားနဲ႔ မရီးေခၚလို႔။ ေရတစ္ဖလားေပး။ မေတာ္ရေသးတဲ့ မရီးျဖစ္ေပမဲ့ တင္စားလို႔ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို မ႑ပ္ရွင္မေတြကိုေခၚၿပီးေလာင္းၾကတဲ့ ဓေလ့ေတြ ရွိၾကတယ္။”လို႔ သူေတြ႔ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကို ဥပမာေပးလို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ဦးေမာင္သိန္းထြန္းတို႔ ငယ္ငယ္က ျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့ၾကတဲ့ အေၾကာင္းကို အခုလုိပဲ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါေသးတယ္။
“ငါတို႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အရက္ေသာက္စားတဲ့ အေလ့အထက သိပ္မရွိဘူး။ ကလအဖြ႔ဲေတြဖြဲ႔ထားတယ္။ လူ ၁၀ ေယာက္၊ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ ေပါင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆင္တူဝတ္တယ္။ သြပ္ဖလားေလးေတြ ဝယ္တယ္။ ဂ်ပန္တုံလို႔ေခၚတယ္။ အဲလိုဖလား တေယာက္တလုံး ဝယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဆိုၿပီးသူဆုိ၊ ဗုံတီးသူတီးသြားၾကတယ္။ ငါတို႔ကေတာ့ ဗုံးတီးလို႔ မဟုတ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီးေတာ့ မ႑ေလးစီလို႔ သြားၾကတယ္။ ငါတို႔ဓေလ့ေပါ့။”
အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာဦးေမာင္သိန္းထြန္းကေတာ့ အခုေခတ္လူငယ္ ေယာက္်ားေလးေတြဟာ ေသာက္ စားမူးယစ္ေပ်ာ္ပါးၾကသလို မိန္းကေလးေတြကလည္း ကာယိအိေျႏၵပ်က္ျပားတဲ့ အဝတ္စားေတြဝတ္ၿပီး ေပ်ာ္ပါးၾကတာေတြ ေလွ်ာ့ခ်ကာ ရခိုင္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီဓေလ့ကို ထိန္းသိမ္းၾကဖို႔ မွာၾကားသြားပါတယ္။
712 total views, 1 views today