ကုိေအာင္ ၊ ႐ုိးမေရဒီယုိမဂၢဇင္း
ေဒတစ္ပါတ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ေတာင္တန္းေဒသတိမွာ နီထိုင္ကတ္ေရ တိုင္းရင္းသားတိ ေတာင္ယာ လုပ္ငန္းနဲ႔ ေတာင္ယာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေရ ဓေလ့ထံုးစံတိအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါေရ။ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ပုဏၰားကၽြန္း၊ ေျမာက္ဦးစေရ ၿမိဳ႕နယ္တိထဲက ေတာင္တန္းတိေပၚမွာ အေျခခ် နီထိုင္ၾကေရ တိုင္းရင္းသားတိ ရွိၾကပါေရ။ စိုင္းတင္၊ ၾသရမ၊ ေမယုစေရ ေတာင္တန္းတိေပၚမွာ အမ်ားဆံုး နီထိုင္ၾကပါေရ။
သူ႐ုိ႕ အဓိက စီးပြားေရးအျဖစ္ ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာကိုပဲ လုပ္ကိုင္ၾကပနာ လယ္နဲ႔ တျခားစိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းတိကို လုပ္ကိုင္ေလ့မရွိေရပုိင္ ေတာင္ယာ နီရာတခုကိုလည္း သံုးႏွစ္ထက္ ပိုမလုပ္ကတ္ပါ။ ယင္းပုိင္ဗ်ာလ္ ရြာကိုလည္း ေတာင္ယာနဲ႔ နီးကပ္ေရနီရာတိကို လိုက္လံေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး နီကတ္ေရလို႔ ဆိုပါေရ။ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္ ကိုင္းႀကီးရြာမွာနီေရ ၿမိဳအမ်ိဳးသားဦးစံထြန္းက ၿမိဳ႕႐ုိ႕၏ ေတာင္ယာစိုက္ပ်ိဳးမႈဓေလ့ကို အခုပုိင္ ေျပာျပပါေရ။
“ေဒနီရာမွာ ရြာတစ္ရြာတည္ေရ၊ ေတာင္ယာကဟိုမွာ ခုတ္ေရ၊ ဟိုမွာ ခုတ္ေရ၊ ေရႊ႕ေျပာင္း ေတာင္ယာ လုပ္ရဖုိ႔ေပါ့။ အပင္လဲမစိုက္။ ဖုန္းဆိုးေတာကိုလဲ မခုတ္။ ေတာ႐ိုင္းေျမၾသဇာ မထည့္ဘဲနဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ ခုတ္ပစ္လိုက္ေက ေတာင္ယာက ေဝးေရေလ။ ရြာတစ္ခါ ျပန္ေျပာင္းေရ၊ သံုးႏွစ္တစ္ခါ၊ ႏွစ္ႏွစ္တစ္ခါ၊ ေလးႏွစ္မွာတစ္ခါ ေျပာင္းေရ။ ေတာင္ယာနဲ႔ ရြာနဲ႔ ေဝးလားဗ်ာလ္။ ေတာင္ယာထြက္ ပစၥည္းတိကို ကားမရွိေရတြက္ ေခါင္းနဲ႔ထမ္း၊ ပုခံုးနဲ႔ထမ္း၊ ယင္းအတြက္ ေ၀းေရအတြက္ ရြာျပန္ေျပာင္းေရ။”
ခမီ႐ုိ႕ကလည္း ေတာင္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကပနာ သူ႐ုိ႕ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းမွာ အဆင္ေျပေအာင္ သီးႏွံထြက္ေအာင္ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ဓေလ့ ထံုးစံအတိုင္း မျဖစ္မနီျပဳလုပ္ရေရ အစီအစဥ္တိ ရွိေရလို႔ ေျမာက္ဦးမွာ နီထိုင္ေရ ဦးေလေက်ာ္က ေျပာပါေရ။
“ကဆုန္လမွာ ေကာက္သစ္ခ်ပြဲလုပ္ေရ။ ၀ါေခါင္လမွာက ေတာင္ယာ ဟင္းစားပြဲလုပ္ေရ။ ေနာက္ တန္ေဆာင္မုန္းလမွာ ေကာက္သစ္ စားပြဲဆုိၿပီး တစ္ႀကိမ္ရွိဖုိ႔။ ယင္းပြဲသံုးမ်ိဳးပါ။”
ခမီလူမ်ိဳး႐ုိ႕ကေတာ့ ေတာင္ယာလုပ္ကိုင္သူတိ ရွိကတ္ေရပုိင္၊ ေျမျပန္႔မွာ လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူလဲ ရွိကတ္ပါေရ။ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈမွာေတာ့ နတ္ ကိုးကြယ္သူမ်ားေရပုိင္ အျခား ကိုးကြယ္မႈတိလဲ ရွိပါေရ။ ဇာဘာသာကို ကိုးကြယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းမွာေတာ့ ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိၾကပါေရ။ စိုက္ပ်ိဳးဖုိ႔ မ်ိဳးေစ့ကို ေသြးနဲ႔လူးပနာ ပူေဇာ္ရေရ ဓေလ့ရွိေရလို႔ ဆိုပါေရ။ ဦးေလေက်ာ္က ခမီလူမ်ိဳး႐ုိ႕ ေတာင္ယာနန္႔ လယ္မစိုက္ခင္ ႐ိုးရာနတ္ကို ပူေဇာ္ေရ အစီအစဥ္ကို ခုပုိင္ေျပာပါေရ။
“အိမ္မွာလုပ္ေရ စိုက္ပ်ိဳးဖုိ႔ေျမမွာလဲ လားလုပ္ပီးရေသးေရ။ လုပ္စြာက ပန္းပြားတိုင္တိနဲ႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ရေရ။ ၾကက္၊ ၀က္ သတ္ရေရ။ ေသြးခ်ရေရ။ ကိုယ္စုိက္ပ်ိဳးဖုိ႔ စပါးက ဘာက အားလံုးယူၿပီးေက့ ၿဖိဳး ..လို႔ ဆိုပနာ စိုက္ပ်ိဳးေရးေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ ဆိုၿပီးမွ ေကာက္ဦးခ်ပဲြလုပ္ရေရ။ အဓိက နတ္ကိုကိုးကြယ္ေရ အပိုင္းပါ။ ဟိုးမွာေတာင္ယာမွာ၊ ေျမျပန္႔ဆိုေက လယ္ျပင္မွာပန္းပြားတိုက္စိုက္ရေရ။ အမွန္ကနတ္ကိုကိုးကြယ္စြာပါ။”
ၿမိဳလူမ်ိဳး႐ုိ႕စြာလည္း နတ္ကိုးကြယ္သူတိ ျဖစ္ကတ္ပနာ သူ႐ုိ႕ ေတာင္ယာ စီးပြားေရးလုပ္ခ်ိန္၊ ရြာသစ္တည္၊ ယာသစ္ထြင္ေရ အခ်ိန္တိနဲ႔ သီးႏွံ အသစ္ထြက္ေရ အခ်ိန္တိမွာ သတ္မွတ္ထားေရ ပြဲတိကို လုပ္ၾကပါေရ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တျခားဘာသာကို ကုိးကြယ္လာသူတိလဲ ရွိလာေရ အတြက္ တခ်ိဳ႕ ထံုးစံတိ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲ လာစြာရွိေကေလ့ ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္းပြဲတိကိုေတာ့ လုပ္ကိုင္တတ္ကတ္ပါေသးေရ။ တႏွစ္လံုး လုပ္ကိုင္လို႔ ရလာေရ စပါးသီးႏွံတိကို တႏွစ္လံုး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားႏိုင္ေအာင္၊ ေနာက္ႏွစ္တိမွာလဲ သီးႏွံတိ ျဖစ္ထြန္းေအာင္၊ က်န္းမာ အသက္ရွည္ေအာင္ ဓေလ့ ထံုးစံတိအတိုင္း လုပ္ကိုင္ရေရလို႔ ဦးစံထြန္းက ေျပာျပပါေရ။ ေတာေတာင္တိကို ပိုင္ဆိုင္ေရ နတ္တိရွိပနာ နတ္တိဘားက ေတာေတာင္တိကို ငွားပနာ ၾကက္၊ ၀က္တိ ေသြးနဲ႔ ေတာင္ယာ ေကာင္းေအာင္၊ အသီးအႏွံ အထြက္ေကာင္းေအာင္ ပူေဇာ္ ကတ္ရပါေရ။ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ဗန္းဗြီးရြာမွာ နီေရ ဇနီျဖဴကေတာ့ ေတာင္ယာသိမ္းေရ အခ်ိန္မွာ ဇာပုိင္ စီမံရသလဲဆိုတာ အခုပုိင္ ေျပာျပပါေရ။
“ရိုးရာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ေရ၊ နတ္ဆိုလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေရ။ စပါးသိမ္းဗ်ာလ္ဆုိေက ယာကို ျပန္အပ္ေရ။ ေတာင္ပိုင္ရွင္မဘားမွာ ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕ ငွားထားစြာ ေတာင္ယာကို ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႔ ျပန္အပ္ေရ။ ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ၿပီးလားဗ်ာလ္ဆုိပနာ့ ၾကက္ေသြးနဲ႔ ၾကက္နဲ႔ အပ္စြာရွိေရ၊ ၀က္တေကာင္နဲ႔ လား ၀က္ေသြး ခ်ပနာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးအပ္စြာရွိေရ။ ၀က္နဲ႔ဆိုခါ လူအမ်ားႀကီးလိုေရေပါ့။ ယင္းအစားအစာတိ အိမ္ကို မယူရ။ ယင္းမွာပဲ စားရေရ။”
ေတာင္ယာ စိုက္ပ်ိဳးကတ္သူတိက က်င္းပေလ့ရွိေရ ပြဲတခုကေတာ့ ေကာက္သစ္စားပြဲ ျဖစ္ပါေရ။ ဦးစံထြန္းကေတာ့ သူ႐ုိ႕ ရြာတိမွာ လုပ္ေလ့ရွိေရ ေကာက္သစ္စားပြဲအေၾကာင္းကို အခုပုိင္ ရွင္းျပပါေရ။
“သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၉ ရက္နီ႔မွာ ေကာက္သစ္ပြဲလုပ္ေရ။ ေကာက္သစ္ပြဲမွာ ၀က္တစ္ေကာင္ သတ္ေရ၊ ငါးေျခာက္လဲပါေရ။ ၈ ရက္နီ႔ ညမွာ စေရ။ ယင္းနိ႔ ညမွာ ၀က္သတ္ေရ။ ယင္းနီ႔မွာ မစားရ။ ယင္း၀က္သားကို ေနာက္နီ႔မွ စားရေရ။ မီးကင္ မီးဖုတ္ပနာ အသားကို မခ်က္၊ တစ္ညထားရေရ။ ေနာက္နီ႔ မုိးထက္ေစာစာမွာ အသားကိုဖ်က္ေရ၊ ခ်က္ေရ၊ ျပဳတ္ေရ။ ၿပီးေက ရြာမွာအႀကီးဆံုးလူက ဆုေတာင္း ေပးရေရ။ ေဒေကာက္သစ္ပြဲမွာ အသားတိ၊ ငါးတိ၊ ဒီေကာက္သစ္ ကုသိုလ္မွာ စားေရသူတိက က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေရာဂါကင္းပါေစ၊ ေနာက္ထပ္ ေဒထက္မက စပါးရေအာင္၊ စပါးလဲေကာင္းေအာင္၊ အသီးအႏွံေကာင္းေအာင္ ယင္းခ်င့္တိ့ ဆုေတာင္းပီးေရ။”
ၿမိဳလူမ်ိဳးတိ ေကာက္သစ္စားပြဲစြာ အခ်ိန္ ငါးရက္ၾကာပနာ ပြဲေတာ္ကာလ ေနာက္ဆံုးသံုးရက္ကေတာ့ အလုပ္မလုပ္ပဲ အိမ္မွာပဲ နီရေရ ရက္တိျဖစ္ပါေရ။
“သံုးရက္နားဖုိ႔၊ ဖားရွာ၊ ငါးရွာလားလို႔မရ။ ၾကက္လဲသတ္လို႔မရ၊ ၀က္လဲ သတ္လို႔မရ။ ငါးကိုလဲမသတ္ရ။ အသက္ရွိစြာဟူသမွ်ု သတ္လို႔မရ။ ေလးရက္ေျမာက္နီ႔မွာ ဖားရွာ၊ ငါးရွာ အျပင္ထြက္လို႔ရေရ။ ယင္း ကိုးရက္နီ႔ မတိုင္ခင္ ရွစ္ရက္နီ႔မွာ အကုန္ ယူထားရေရ။ ဇာ လုပ္ရလဲဆိုေက ဟင္းသီး ဟင္းရြက္တိ ခူးထားရေရ။ သံုးရက္စာ ေလွာင္ထားရေရ။ အသားငါး သံုးရက္စာဖူလႈံေအာင္ လုပ္ထားရေရ။ ေလွာင္ထားၿပီးေတာ့မွ ကိုးရက္နီ႔မွာ ပြဲလုပ္ရေရ။”
သူ႐ုိ႕နီထိုင္ေရ ေတာေတာင္ နီရာေဒသကြဲျပားေရပုိင္ စီစဥ္က်င္းပကတ္ေတ အစီအစဥ္တိလဲ ကြဲျပားကတ္ပါေရ။ ဇနီျဖဴက သူ႐ုိ႕ေဒသမွာ လုပ္ေရ ေကာက္သစ္စားပြဲ ထံုးစံကေတာ့ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ထဲက ဦးစံထြန္း႐ုိ႕ ျပဳလုပ္ေတ ပံုစံနဲ႔ ကြဲျပားေရလို႔ ေျပာပါေရ။ ဇာနီ႔မွာ လုပ္မယ္လို႔ တိတိက်က် သတ္မွတ္စြာမရွိဘဲ ေကာက္သစ္ အရင္ရေရလူက ပြဲအရင္လုပ္ကတ္ပနာ သက္ႀကီးရြယ္အိုတိကို ေကာက္သစ္ထမင္းနဲ႔ တည္ခင္းၿပီးမွ စားေသာက္ကတ္ရေရလို႔ ဆိုပါေရ။
“ကၽြန္ေတာ့္ ေတာင္ယာမွာ စပါးထြက္ၿပီ၊ က်န္ေရေတာင္ယာက စပါးမထြက္ေသးဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ေကာက္သစ္စားရဗ်ာလ္ေလ။ အရင္က ေခ်းငွား ေ၀မွ်ၿပီးေတာ့ စားရစြာေပါ့။ ယင္းအခ်ိန္မွာ ထမင္းတည္ခင္းရေရ။ ရခိုင္ ဗုဒၶဘာသာတိဆိုလဲ ေကာက္ေပၚေက ေက်ာင္းလားပနာ ဆြမ္းအုပ္ ပို႔ကတ္ေရေပါ့၊ ယင္းပုိင္ သေဘာမ်ိဳး။ ေတာင္ယာမွာ အသီးအႏွံထြက္ဗ်ာလ္၊ သခြားသီးေပၚဗ်ာလ္၊ ငရုတ္သီး၊ ေျပာင္းဖူးသီး နီဗ်ာလ္ဆိုရင္ မစားရသိ့။ တစ္ဖူးျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္လံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္ႀကီးရြယ္အိုကို တစ္လံုးျဖစ္ျဖစ္ ေပးၿပီးမွ စားရေရ။”
ၿမိဳလူမ်ိဳး႐ုိ႕စြာ ရလာေရ စပါးကို ေသြးနန္႔ ေလာင္းၿပီးမွ စပါးက်ီမွာ ထည့္သြင္းသိုေလွာင္ၾကရပါေရ။ ယင္းပုိင္ လုပ္မွပဲ စပါးဆန္ေရ ပြားမ်ားေရလို႔ ယံုၾကည္ၾကေရအေၾကာင္း ဇနီျဖဴကေျပာပါေရ။ ခမီလူမ်ိဳး႐ုိ႕ကေတာ့ ေတာင္ယာစပါး ေပၚေရ အခ်ိန္ဆိုေက စပါးရိတ္ၿပီးစြာနဲ႔ ေကာက္သစ္ စားပြဲကို မျဖစ္မနီ လုပ္ရပါေရ။ ေကာက္သစ္စားပြဲ မလုပ္ခင္ အသစ္ေပၚေရ စပါးကို မစားကတ္ရဘဲ စပါးအေဟာင္းကိုပဲ စားကတ္ရပါေရ။ ေကာက္သစ္ စားပြဲမွာလဲ အသစ္ေပၚေရ စပါးကို ၾကက္၊ ၀က္႐ုိ႕ ေသြးနဲ႔ ႏွယ္ပနာ နတ္ပူေဇာ္ရစြာလို႔ ဦးေလေက်ာ္က ရွင္းျပပါေရ။
“ရလာေရ စပါးကို မစားခင္ ေသြးေျမခ်ရေသးေရ။ ေတာင္ယာက ထြက္ေရ စပါးျဖစ္ေစ၊ လယ္က ထြက္ေရ စပါးျဖစ္ေစ၊ ေကာက္သစ္စားပြဲ မလုပ္ဘဲ စားေရထံုးစံမရွိ။ အေဟာင္းကိုပဲစားနီရေရ ေပၚလာစြာကိုေတာ့ ေသြးခ်ၿပီးမွ စားရေရ။”
ခမီလူမ်ိဳး႐ုိ႕၏ ေကာက္သစ္စားပြဲက်င္းပရေရ အစီအစဥ္တိကေတာ့ ပြဲက်င္းပဖုိ႔ လယ္ျပင္၊ ယင္းခ်င့္မဟုတ္ေက ေတာင္ယာမွာ ၀ါးနဲ႔ ပန္းပြားတိုင္ စိုက္ပနာ ယင္းနားမွာ ရလာေရ စပါးတိကို ပံုထားရပါေရ။ ပန္းပြားတိုင္က ေတာင္ယာနတ္၊ လယ္နတ္ကို ရည္ရြယ္စိုက္ထူရစြာပါ။ ေကာက္သစ္စားပြဲကို ေရာက္လာသူတိကို ေခါင္ရည္၊ ၾကက္သား၊ ၀က္သား၊ ထမင္း႐ုိ႕နဲ႔ ဧည့္ခံပနာ အရက္ေသစာေတာ့ မေသာက္ကတ္လုိ႔ ေျပာပါေရ။ ေခါင္ရည္ ေသာက္ရင္း ေတးျခင္းတိ သီဆိုရင္းေယာက္က်ားမိန္းမ ၀ိုင္းဖြဲ႕ကခုန္ကတ္ေရလို႔ ဦးေလေက်ာ္က ေျပာပါေရ။
“ယင္းနားမွာ ပန္းပြားတိုင္ စိုက္ရဖုိ႔။ ပန္းပြားတိုင္မွာ ၾကက္ အသဲအျမစ္ ေခါင္းအားလံုး ယင္းမွာ တင္ရေရ။ နတ္ကိုကိုးကြယ္စြာကိုး။ ေခါင္ရည္ပါေရ၊ ၾကက္ပါေရ၊ ၀က္ပါေရ၊ က်န္စြာေတာ့မရွိ။ ႐ိုးရာအတိုင္း ယင္းမွာ ကကတ္ရစြာဗ်ာလ္။ တပီကလာလို႔ ေခၚေရ ေမာင္းကို တဒူဒူထုရင္း ေခါင္ရည္ေသာက္ရင္း ကကတ္ရစြာဗ်ာလ္။ ေပ်ာ္ကတ္ရစြာဗ်ာလ္။ ပန္းပြားတိုင္နဲ႔ကပ္ပနာ စပါးပံုရွိေရ။ စပါးပံုကိုပတ္ၿပီး ကရေရ။”
ခမီ ေကာက္သစ္စားပြဲမွာ အေရးပါေရ အစီအစဥ္တခုကေတာ့ တပီကလာလို႔ေခၚေရ လင္ပန္းပံုစံ ေၾကးေမာင္းထဲမွာ ၀က္အရည္ကို ထည့္ပနာ မဲမလုိ႔ေခၚေရ ပြဲ ဦးစီးဦးေဆာင္ ဆရာက ေရွ႕ျဖစ္ ဖတ္ေပးရပါေရ။ ၀က္ အေၾကာတိ ထင္ရွားပံု၊ ဦးတည္ပံုကို ၾကည့္ပနာ ေနာက္ႏွစ္ ဇာသီးႏွံက ဇာပုိင္၊ ရာသီဥတုက ဇာပုိင္၊ စပါး ဇာေလာက္ထြက္ဖုိ႔ဆိုစြာ ေျပာေပးရပါေရ။
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာေရ ေကာက္သစ္စားပြဲတိ့မွာ ၀က္ အေရးကိုထုတ္ပနာ ယင္းထဲမွာ ခ်ထားရေရ။ ၀က္ အေရးကို ခ်ထားပနာ သူက ၾကည့္ရေရ။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေရ မဲမက ၾကည့္ေရ။ ေဒလမ္းေၾကာင္းက ေဒပုိင္ျဖစ္ေရ။ ယင္းအတြက္ စပါးမ်ားမ်ားရဖုိ႔။ ရာသီဥတုေကာင္းဖုိ႔။ ယင္းပုိင္ ယင္းထဲမွာ ထားရေရ။ ေကာက္သစ္စားပြဲမွာ ယင္းအတိုင္းဗ်ာလ္”
ခမီ႐ုိ႕ကေတာ့ ေကာက္သစ္စားပြဲလို႔ ဆုိေကေလ့ ရလာေရ ဆန္စပါးကို ယင္းပြဲမွာခ်က္စားကတ္စြာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ႐ိုးရာ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္မႈအရ ျပဳလုပ္ရဖုိ႔ အစီအစဥ္ကို ေဆာင္ရြက္ေရသေဘာနန္႔ ျပဳလုပ္ကတ္စြာလို႔ ဦးေလေက်ာ္ကေျပာပါေရ။ ေခတ္ကာလအရ သီးႏွံထြက္ေရ အခ်ိန္နဲ႔ ရာသီဥတု အေျခအနီ ေျပာင္းလဲမႈတိကလဲ ရွိနီပါေရ။
“ယင္းစပါးကို ငါတို႔ စားလို႔ရဗ်ာလ္ဆိုေရ သေဘာ၊ အခုမွ စၿပီး စားဖုိ႔ယာဆိုေရ သေဘာ။ ယင္းခ်င့္ၿပီးစြာနန္႔ ယင္းစပါးကို စားကတ္ေရ။ အခုကေတာ့ ယင္းပုိင္ေလ့မရွိဗ်ာလ္။ ငတ္လာေရအတြက္ ေကာက္လ်င္ေပၚေက ေကာက္လ်င္ စားပစ္လိုက္ကတ္စြာဗ်ာလ္။ ေယေလ့သင့္ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူပြဲေတာ့ လုပ္ကတ္ေရ။ အရင္ကဆို စပါးတိက အခုပုိင္ ေစ်းမရွိ။ ကိုယ့္စြာကိုယ္ စပါးက လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိနီစြာကိုး။ ယင္းပုိင္ စားၿပီးမွပဲ ပြဲၿပီးမွရာ စပါးကိုက်ီမွာ သြင္းရေရ။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း သြင္းလို႔မရ။ အခုေခတ္ေတာ့ ဇာရဖုိ႔သိ့လဲ။ မိုးေလရာသီဥတုက ေျပာင္းလာဆုိခါ ရိတ္ပနာ က်ီသြင္း။ ယင္းပုိင္ ျဖစ္လားစြာ။”
ေတာင္ေပၚေဒသမွာနီေရ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတိစြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ တူညီစြာ ရွိေရပုိင္ ကြဲျပားစြာတိလဲ ရွိေကေလ့ လူမ်ိဳးအလိုက္ ဓေလ့ထံုးစံတိက က်န္ရွိနိဖုိ႔သိ့လို႔ ဦးေလေက်ာ္က ေျပာပါေရ။
“ကၽြန္ေတာ္႐ုိ႕က ယာဟင္းကိုင္ပြဲ၊ ေကာက္သစ္စားပြဲကို အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ အလုပ္မလုပ္ခင္ ေဆြမ်ိဳးတိ စားေသာက္ ေပ်ာ္ပါးစြာလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ယူဆထားေရ။ ယင္းအျမင္ပဲ သက္ေရာက္နီေရ။ လာဧည့္သည္လာ၊ စား၊ ကန္႔သတ္ခ်က္မရွိ၊ သို႔ေသာ္ သူ႔စည္းကိုေတာ့ မကိုင္နဲ႔၊ ေသာက္ဖို႔ စားဖို႔ အားလံုး လုပ္လို႔ရေရ။ စည္းမေက်ာ္ဖို႔တခုရာလုိေရ။”
600 total views, 1 views today