ကုိေအာင္ ၊ ႐ုိးမေရဒီယုိမဂၢဇင္း

ဒီတပတ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ကမန္ တိုင္းရင္းသားတုိ႔ရဲ့ မဂၤလာလက္ထပ္ပြဲဓေလ့ထံုးစံေတြ အေၾကာင္းကို တင္ဆက္ေပးမွာပါ။

ကမန္တို႔ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းၿဗဲနဲ႔ သံတြဲၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲမွာ အမ်ားဆံုးေနထိုင္ၾကၿပီး လယ္ယာ လုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကသူမ်ားပါတယ္။ တပ္မေတာ္သား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ ကုန္သည္ စသည္ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ၾကသူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ရခိုင္စကားကို ေျပာဆိုၾကၿပီး ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမႈ ဆက္ဆံေရး ဓေလ့ထံုးစံေတြကလည္း ရခိုင္တို႔နဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အစၥလာမ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ဘာသာေရးကို အေျခမခံတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံေတြ၊ ႐ိုးရာပြဲသဘင္ေတြကို အေလးထား ေလ့ရွိပါတယ္။ ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာအတုိင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိၿပီး ေျပာင္းလဲမႈ မရွိသေလာက္ျဖစ္သလို ယခင္အစဥ္အလာေတြအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကဆဲပါ။ သူတု႔ိရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေတြထဲက လက္ထပ္ မဂၤလာေဆာင္ႏွင္းတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံအေၾကာင္းစစ္ေတြၿမိဳ႕ သကၠယ္ျပင္ ရြာမေက်းရြာက ကမန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီးတင္ဆက္ေပးပါမယ္။

ကမန္တို႔ လက္ထပ္မဂၤလာေဆာင္ႏွင္းတဲ့အခါ သားသမီးေတြ ႏွစ္သက္တဲ့သူကိုသာ မိဘေတြက ေတာင္းယူ လက္ထပ္ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ သားျဖစ္သူက ႏွစ္သက္တဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူရွိေနၿပီဆိုရင္ ေတာင္းယူ လက္ထပ္ေပးဖို႔ မိဘကိုအသိေပးၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတို႔သမီးကို ေတာင္းေပးဖို႔ သားကိုယ္တိုင္ကမိဘေတြကိုတိုက္ရိုက္ အသိေပးတဲ့ ထံုးစံေတာ့ မရွိပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြဘက္ကလဲ မႏွစ္သက္သူကို ျငင္းႏိုင္သလို မိဘကလဲအတင္းစီစဥ္တဲ့ ထံုးစံလဲ မရွိဘူးလို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ နယ္ သကၠယ္ျပင္ ရြာမေက်းရြာမွာ ေနထိုင္တဲ့ အသက္ ၇၁ႏွစ္အရြယ္ ဦးစိန္ျပည့္က ေျပာပါတယ္။

“ကိုယ္တိုင္မေျပာဘူး။ အဲ့လိုေျပာတဲ့ထံုးစံမရွိဘူး။ အေဖနဲ႔ ညီအကိုလိုရင္းႏွီးတဲ့ တေယာက္ေယာက္ကို ေျပာျပ လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘယ္မိန္းကေလးကိုေတာင္းေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္မိဘကိုတိုက္တြန္းေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့လို ေတာင္းၿပီး ယူႀကတာပါ။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ယူၾကတာရွိေတာ့ရွိတယ္။ နည္းတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သေဘာတူလို႔ လိုက္သြားၾကတာမ်ိဳး အရင္ကလဲ ရွိတယ္။ ခုလဲရွိတယ္။ နည္းတယ္။ သူ႕မွာ ၾကင္နာသူခ်စ္တဲ့သူ ရွိေနတယ္ ဆိုရင္လဲ မိန္းကေလးက ျငင္းပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ မိန္းကေလးကျငင္းရင္ မိဘက အတင္းအဓမၼ မလုပ္ဘူး။ အလြန္ခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်ာ္းဆိုရင္ေတာ့ မိဘေတြကနင္သူ႔ကိုမယူလို႔ မရဘူးေျပာတတ္တယ္။ မယူလို႔ မရဘူးလို႔ အဓမၼလုပ္တာနဲ႔ မိန္းကေလးေတြက သူ႔ကုိယ္သူ ဒုကၡေပး လိုက္တာမ်ိဳးလဲ ရွိတယ္။”

သတို႔သားေလာင္းရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုမိဘေတြကေလ့လာၿပီးသတို႔သမီးေလာင္းကိုေတာင္းဆိုဖို႔အတြက္ သတို႔ သမီးရွင္ မိဘေတြကို ေတြ႕ဆံုၿပီး ကနဦးေၾကာင္းလမ္းဖို႔ သေဘာထားကိုစံုစမ္းၾကပါတယ္။ သတို႔သမီးရွင္ မိဘေတြကလဲ သမီး ျဖစ္သူရဲ့ သေဘာထားကိ ုေမးျမန္းၿပီး ႏွစ္သက္လက္ခံတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းပြဲကို ေဆာင္ရြက္ၾကပါ ေတာ့တယ္။

“ေျပာထားၿပီးေတာ့ လူသိရွင္ၾကားေပါ့ အားလုံုးတရြာလံုးကိုေခၚတယ္။ ကြမ္းပြဲနဲ႔သြားၿပီး လူႀကီးစံုရာေရွ႕မွာ မင္းသမီးကိုငါက ေရႊတစ္က်ပ္သား၊ ေငြ ႏွစ္သိန္းေပးတယ္။ သတို႔သားဖခင္၊ သတို႔သမီးဖခင္က လူႀကီးစံုရာထဲမွာ အသြင္းလက္ဖြဲ႕ ပစၥည္းေပးၿပီး ေစ့စပ္ရတယ္။”

ေစ႔စပ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေန႔ေကာင္းရက္သာေရြးတာ၊ သတို႔သားသတို႔သမီးအရံေရြးတာ၊ မဂၤလာေျမႇာက္ ဆုေတာင္းေပးမယ့္ သူကို ေရြးခ်ယ္တာေတြကိုေဗဒင္ဆရာနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီးေန႔သားရက္သားကိုက္မကိုက္၊ သတ္မွတ္တဲ့ မဂၤလာေျမႇာက္ ဆုေတာင္း ေပးႏုိင္သူဟုတ္ မဟုတ္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါေတာ့တယ္။ မဂၤလာရက္ သတ္မွတ္ၿပီး မဂၤလာပြဲ က်င္းပဖို႔ စီစဥ္ ရပါေတာ့တယ္။

လက္ထပ္မဂၤလာပြဲဟာသံုးရက္အထိၾကာျမင့္ပါတယ္။ပြဲႀကိဳေန႔ကေတာ့ ပြဲအတြက္ ႀကိဳတင္လုပ္ေဆာင္ ထားရမယ့္ အစီအစဥ္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသီဆိုကခုန္ၾကၿပီးစုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကတာပါ။ ဒုတိယေန႔မွာေတာ့ အရင္ ကတည္းက ႏွစ္ဖက္စလံုး သေဘာတူ ထားၾကထားတဲ့ အတိုင္းေစ့စပ္ပြဲကိုလူႀကီးစံုရာနဲ႔ ျပဳလုပ္ပါတယ္။

“သတို႔သားဘက္က မုန္႔ေတြယူၿပီးေတာ့ ဆြမ္းအုပ္ေတြနဲ႔သြားတယ္။ လူႀကီးေတြကလဲ ၀ိုင္း၀န္းၿပီးေတာ့ အသြင္းပစၥည္းက ဘယ္ေလာက္၊ ေရႊကဘယ္ေလာက္ ေငြကဘယ္ေလာက္၊ အဲဒီမွာအဆိုျပဳၿပီးေတာ့ ေစ့စပ္ၾက ရပါတယ္။ အဲ့ဒါကို ကြမ္းပြဲတင္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။”

မဂၤလာကြမ္းပြဲတင္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိၿပီလို႔ ေသခ်ာတာနဲ႔ တရြာလံုးအိမ္တိုင္းက မုန္႔မ်ိဳးစံုလုပ္ၾကၿပိး သတို႔သားအိမ္ကို ပို႔ေပးၾက ပါတယ္။ အဲ့ဒီမုန္႔ေတြသတို႔သမီးအိမ္ကိုေပးပို႔ဖို႔ မိန္းကေလးေတြက အလွဆင္ၿပီး ရြာထဲမွာ စီတန္းလွည့္လည္ သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ညေနပိုင္းက စလို႔ သတို႔သမီးရဲ့အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္း အပ်ိဳေတြကလည္း ညနက္အခ်ိန္အထိ သမီးေစာင့္ အေဖာ္လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ မၫြန္႔သိန္းက သူတို႔ရြာမွာ လုပ္ၾကတဲ့ ဓေလ့ကိုအခုလိုေျပာျပပါတယ္။

“တရြာလံုးမုန္႔ေကာက္ၿပီးေတာ့ သတို႔သားရွင္အိမ္ကိုသြားပို႔ၾကတယ္။ သတို႔သားအိမ္က အဲ့ဒီမုန္႔ေတြကို အုပ္နဲ႔ထည့္ၿပီး သတို႔သမီးရွင္ အိမ္ကိုလာပို႔ရတယ္။ သတို႔သမီးအိမ္ကိုေရာက္ၿပီးေတာ့ တရြာသားလံုး ေ၀စားၾကတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ ညဘက္ဆို သတို႔ သမီးကို အပ်ိဳေတြက တညသြားေစာင့္ေပးရတယ္။ ညဆယ္နာရီ ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ထိ ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေပးၾကတယ္။”

အဲ့ဒီလိုသမီးေစာင့္ခ်ိန္မွာမဂၤလာအခမ္းအနားမွာမပါမျဖစ္ပါရမယ့္ မဂၤလာစေကာမွာထည့္သြင္းရမယ့္ မုန္႔၊ ေရခ်မ္းအိုး၊ ေပါက္ေပါက္ စတာေတြကို မိန္းကေလးေတြကကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါတယ္။

“အဲ့ဒီေန႔ ညဘက္မွာ ပြဲမုန္႔လုပ္တယ္…. ဓေလ့ထံုးစံေပါ့။ ဆန္တသိုက္ (တသိုက္- ႏို႔ဆီဗူးေလးလံုး၊ ၿပီ၀က္) ကို စိမ္ထား ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေထာင္းရတယ္။ ေထာင္းၿပီးေတာ့ မုန္႔အလံုးလုပ္ၿပီးေပါက္ေပါက္ေတြနဲ႔ ေရာၿပီးထားရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရစင္ျမက္၊ သေျပၫြန္႔၊ ငွက္ေပ်ာသီး ႏွစ္လံုးကို၊ ေနာက္ၿပီးကြမ္းသီး၊ ကြမ္းေတြကိုပူးၿပီးခ်ည္ရတယ္။ ေနာက္ ဆန္ေကာမွာစုၿပီးထည့္ရတယ္။”

ေနာက္တေန႔ကေတာ့ မဂၤလာလက္ထပ္မယ့္ ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ မနက္ေစာေစာမွာ မဂၤလာအခ်ိန္ကို သတ္မွတ္ၿပီး မဂၤလာေျမႇာက္ ဆုေတာင္းပြဲအစီအစဥ္ကိုသတို႔သားသတို႔သမီးေနအိမ္ေတြမွာလုပ္ၾကရပါတယ္။ မနက္ေနထြက္ခ်ိန္၊ ေရတက္ခ်ိန္မွာ မဂၤလာေျမႇာက္ေလ့ ရွိပါတယ္။မဂၤလာေျမႇာက္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ သတို႔သားသတို႔သမီးတို႔ကို ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေအာင္၊ မဂၤလာရွိေအာင္ မဂၤလာဆန္ေကာမွာ ဆီမီးခြက္ထြန္းၿပီး ဆုေတာင္းေပးရတဲ့ အစီအစဥ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကိုေဆာင္ရြက္ေပးရတာကေတာ့ လင္မယား ကြဲကြာဖူးသူ၊ ေသဆံုးဖူးသူ မျဖစ္ရပဲလင္စံု၊ မယားစံုရွိေနၿပီး သားဦးေမြးဖြားထားတဲ့ မိသားစုက အိမ္ရွင္မကပဲ သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ့ အိမ္ေတြမွာမဂၤလာေျမႇာက္ ဆုေတာင္းေပးရပါတယ္။ အဲ့ဒီလို အိမ္ေထာင္ဦး လင္မယားျဖစ္ၿပီး သားဦးေယာက်ာ္းေမြးထားတဲ့သူကို အၫြန္႔ေဆာင္သူ မဂၤလာရွိသူလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး မဂၤလာအစီအစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးရပါတယ္။

“မဂၤလာရွိတဲ့ မိန္းမဆိုတာအိမ္ေထာင္နဲ႔ ျဖစ္ရမယ္။ မဂၤလာေျမႇာက္ေပးရတဲ့ မိန္းမကိုေျပာတာ။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ရွင္မ ဆိုပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာသားဦးရွိတယ္၊ မယားလဲမိဦးပထမဆံုးမယား၊ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာမယားမရွိဘူး။ အဲ့လိုမိဦးသားဦးရွိတဲ့ မိန္းမက မဂၤလာ ေျမႇာက္ရတယ္။ ေရထမ္းဖို႔ဆိုရင္လဲ အဲ့ဒီမိန္းမနဲ႔ အဲ့ဒီေယာက်ာ္းသားဦးရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးမယားရွိတဲ့ လူမ်ိဳးကပဲေရွ႕က ဒါးထမ္းၿပီး ေရထမ္း ရပါတယ္။ သတိုးသားကိုမဂၤလာေျမႇာက္ေပးတဲ့ မိန္းမကပဲ သတို႔သမီးကို မဂၤလာခံုမွာထိုင္ၿပီးေတာ့ မဂၤလာေျမႇာက္ရပါတယ္။”

အဲ့ဒီေနာက္ မဂၤလာသတို႔သမီးသတို႔သားတို႔ ႏွစ္အိမ္စလံုးမွာေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္တိုင္းကို ဧည့္ခံေကၽြးေမြးၾကပါတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ ၿပီးတဲ့အခါ အၫြန္႔ေဆာင္သူလို႔ သတ္မွတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းမိန္းမတို႔က ဦးေဆာင္ရပါတယ္။ ဦးေဆာင္တဲ့ ေယာက်ာ္းကဒါးကို ကိုင္ေဆာင္ လာရၿပီး ေရခပ္မယ့္ေရကန္မွာေရကိုဒါးနဲ႔ ၇ ခ်က္ ခုတ္ၿပီးမွ သတို႔သမီးသတို႔သားတို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ သန္႔စင္တဲ့ေရကို ခပ္ေပးရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါ ေရအိုး ၇ လံုး၊ ၅ လံုးစသည္ျဖင့္ ခယ္ယူရၿပီး သတို႔သား သတို႔သမီးတို႔ရဲ့ အပ်ိဳရံလူပ်ိဳရံသူငယ္ခ်င္းေတြက သယ္ယူလာရၿပီးသူတို႔ရဲ့ အိမ္ေတြမွာေရခ်ိဳးေပးရပါတယ္။ ေရကို ဘာေၾကာင့္ ဒါးနဲ႔ ၇ ခ်က္ခုတ္ရသလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမသိေပမယ့္ သူမွန္းဆတဲ့ အယူအဆ ကိုေတာ့ ဦးစိန္ျပည့္က အခုလိုရွင္းျပပါတယ္။

“ေရကိုဘယ္ေလာက္ပဲခုတ္ခုတ္ ကြဲသြားတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီအတိုင္းပဲရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘယ္လို ရန္သူပဲလာလာ သူတို႔လင္မယားဒီအတိုင္းရွိေနမယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဲ့လိုသေဘာသက္ေရာက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆကို ေျပာတာပါ။”

သတို႔သမီး သတို႔သားတို႔ ေရခ်ဳိးၿပီး အ၀တ္အစား အေကာင္းအသစ္ေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ညေနပိုင္းအခ်ိန္ ေရာက္ပါၿပီ။ လက္ထပ္ မဂၤလာ က်င္းပမည့္ သတို႔သမီးရဲ့ေနအိမ္ကိုသတို႔သားနဲ႔ မိဘေတြကအျခံအရံေတြ၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြ တပါတည္းယူေဆာင္ၿပီး အတီးအမႈတ္၊ အဆိုေတြနဲ႔စီတန္းလွည့္လည္သြားရပါတယ္။

ႀကံပင္ရဲ့ အၫြန္႔ကိုကိုင္ေဆာင္ဖို႔ သတို႔သားအရံတေယာက္၊ မဂၤလာဆန္ေကာနဲ႔ ဆီမီးကိုကိုင္ေဆာင္မယ့္ သတို႔သား အရံတေယာက္၊ ကြမ္းအုပ္နဲ႔ ပန္းအုပ္ကိုကိုင္ေဆာင္မယ့္ အပ်ိဳစင္မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္၊ ဖ်ာ၊ အိပ္ယာခင္းနဲ႔ ေခါင္းအံုးတို႔ကို ကိုင္ေဆာင္မယ့္ သတို႔သား အရံတေယာက္ပါ၀င္ရပါတယ္။ သတို႔သားက ေခါင္းေပါင္း၊ တိုက္ပံုအက်ႌနဲ႔ ႐ိုးရာရခိုင္လံုျခည္ကို ၀တ္ဆင္ၿပီးယပ္ေတာင္နဲ႔ ဒါးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ေဆာင္ထားရပါတယ္။မဂၤလာဆန္ေကာထဲမွာေတာ့ သေျပၫြန္႔နဲ႔ ေရစင္ျမက္အၫြန္႔ေလးေတြ ထိုးစိုက္ထားတဲ့ ေရခ်မ္းအိုးငယ္၊ ႏွမ္းဆီ ထည့္ၿပီး မီးထြန္းထားတဲ့ ဆီမီးခြက္ တခြက္ပါၿပီးပြဲၿပီးခ်ိန္ထိမီးမၿငိမ္းေအာင္ သတိျပဳရပါတယ္။ ဆန္ေပါက္ေပါက္၊ မုန္႔ခ်ပ္ေတြ၊ ႀကိဳးနဲ႔ပူးခ်ည္ ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီး ႏွစ္လံုး၊ ႀကိဳးနဲ႔ စည္းထားတဲ့ ကြမ္းယာေတြ ထည့္ထားရပါတယ္။ ကြမ္းအုပ္မွာေတာ့ ကြမ္းရြက္နဲ႔ ကြမ္းသီး၊ ပန္းအုပ္ ထဲမွာေတာ့ ပန္းမ်ိဳးစံု၊ အုန္းဆီနဲ႔ ဘီးတို႔ကိုထည့္ထားရပါတယ္။အဲ့ဒီပန္းေတြကေတာ့ သတို႔သမီးအလွဆင္တဲ့အခါ ပန္ဆင္ဖို႔ ေပးရတာလို႔ မၫြန္႔သိန္းကေျပာပါတယ္။

“ပန္းမပါလို႔ မရဘူး။ ပန္းတမ်ိဳးဆိုလဲမရဘူး။ အနည္းဆံုးသံုးမ်ိဳးပါရတယ္။ တမ်ိဳးတည္းဆိုဒါဏ္ေငြ အရိုက္ခံရတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ႏွင္းဆီပန္း၊ စံပါယ္အခ်ိန္ဆိုစံပယ္၊ သစ္ခြ၊ စြယ္ေတာ္၊ ဂႏၶမာပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးရတယ္။”

သတို႔သမီးအိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သတို႔သမီးရဲ့ ညီမအငယ္ဆံုးဒါမွမဟုတ္ ေမာင္အငယ္ဆံုးက သတို႔သားကိုေျခေဆးေပးၿပီး သတို႔သားကလဲ မုန္႔ဖိုးအေနနဲ႔ ေငြတခ်ိဳ႕ကိုေျခေဆးခအေနနဲ႔ ထုတ္ေပးရပါတယ္။ ေျခေဆးမယ့္ ေမာင္ ညီမအငယ္ဆံုးမရွိရင္ေတာ့ ၀မ္းကြဲ ေမာင္ ညီမအငယ္ဆံုးကေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ထပ္မယ့္ မ႑ပ္ထဲမွာသတို႔သားနဲ႔ အတူလာတဲ့ ပရိႆတ္ကေနရာယူထိုင္ေနတုန္းမွာ သတို႔သားယူေဆာင္လာတဲ့ ပန္းအုပ္ထဲကပန္းေတြနဲ႔ သတို႔သမီးကိုဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ေပးၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲကြမ္းအုပ္ထဲကကြမ္းေတြနဲ႔ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုတည္ခင္းဧည့္ခံထားပါတယ္။ သတို႔သားသတို႔သမီးရဲ့ မိဘေတြကေရာက္လာတဲ့ လူႀကီးသူမေတြကို လက္ထပ္ပြဲမွာေပးထားတဲ့ လက္ဖြဲ႕အသြင္းပစၥည္းေတြကိုေဖာ္ျပၿပီးသက္ေသခံၾကပါတယ္။

“ထိုင္တဲ့အခါ သူတို႔သားကအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုရွိခိုးရပါတယ္။ ရွိခိုးၿပီးထိုင္ေနရတယ္။ ခဏေလာက္ေနလို႔ အားလံုးၿပီးတဲ့ အခါ သတို႔သမီးကိုေခၚယူလာတယ္။ အႀကီးအကဲတေယာက္ေယာက္က လက္ထပ္ေပးပါတယ္။ သားဦးမယားဦးရွိတဲ့သူ တေယာက္ေယာက္က လက္ထပ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ ဒီလင္ဒီမယားအိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းေနရပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာတို႔၏ အႀကီးအမႉးျဖစ္ပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာအားကိုးရာျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးတယ္။”

အခုလိုလက္ထပ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ မဂၤလာပြဲအစီအစဥ္ေတြလဲ ၿပီးဆံုးပါၿပီ။ သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီးတုိ႔ ေနထိုင္ၾကမယ့္ ေနအိမ္ကို သြားေရာက္ ရပါေတာ့မယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘဘယ္အိမ္မွာမဆိုေနထိုင္ႏိုင္သလိုကိုယ္ပိုင္ အိမ္ယာရွိၿပီးရင္လဲ သြားေရာက္ ေနထိုင္ႏိုင္ပါၿပီ။ လက္ထပ္ပြဲၿပီးလို႔ သံုးရက္နဲ႔ ခုနစ္ရက္ၾကားမွာေတာ့ မဂၤလာေမာင္ႏွံတို႔က ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တဲ့ အေလွ်ာက္ မဂၤလာထမင္းကို ဖိတ္ေခၚတည္ခင္းေလ့ရွိၿပီး ရပ္ရြာထဲက အႀကီးအကဲ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြတို႔ ေနအိမ္ကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ဖို႔ သြားၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟေတြက မဂၤလာ ေမာင္ႏွံ အတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးကမ္းၾကေလ့ရွိပါတယ္။ လက္ထပ္မဂၤလာ ေဆာင္ႏွင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ဖြဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးေလ့ မရွိၾကပါဘူး။

“အဲ့ဒီလိုအိမ္ေတြလိုက္ ရွိခိုးၾကရင္ ဥပမာ ကၽြန္မအိမ္ကိုလာရွိခိုးၾကရင္ ကၽြန္မဆီက တေသာင္းေပးခ်င္ေပးမယ္။ ငါးေသာင္း ေပးခ်င္ေပးမယ္။ တသိန္းေပးခ်င္ေပးမယ္။ အမ်ိဳးအလိုက္ ေပးၾကပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အပုိင္ေပါ့။”

ကမန္တို႔မဂၤလာလက္ထပ္ပြဲက်င္းပႏိုင္တဲ့ လရာသီေတြကေတာ့ ရခိုင္တို႔နဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆုိလက သီတင္းကၽြတ္ လထိ ၀ါတြင္း အခ်ိန္နဲ႔ တန္ခူး၊ နတ္ေတာ္နဲ႔ ျပာသိုလေတြမွာမဂၤလာလက္ထပ္ပြဲ လုပ္ေလ့မရွိပဲ တန္ေဆာင္မုန္း၊ တပို႔တြဲ၊ တေပါင္း၊ ကဆုန္နဲ႔နယုန္ လေတြမွာပဲ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အေျခအေနအရ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခိုးရာလိုက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ရာသီဘယ္လပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးၾကတယ္လို႔ ဦးစိန္ျပည့္က ေျပာပါတယ္။

အသက္ ၂၇ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မၫြန္႔သိန္းကေတာ့ သူသာလက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုမဂၤလာေဆာင္ပြဲကို က်င္းပမလဲဆိုတာ စိတ္ကူးေနဆဲပါ။

“မိဘေပးတာကိုစိတ္ကူးတယ္။ ကိုယ္ကလဲ ႀကိဳက္ရမယ္။ မိဘကလည္းေပးရမယ္။ မိဘေပးေပမယ့္ ကိုယ္ႀကိဳက္ရင္လဲမယူခ်င္။ ဒီထက္အမ်ားႀကီးပိုၿပီးစည္စည္ကားကားလုပ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ။”

 1,047 total views,  1 views today