႐ုိးမေရဒီယုိမဂၢဇင္း
စက္တင္ဘာ ၁၉။ ။ ဆံပင္တိ့ျဖဴ၊ ပါးရည္တိ့ တြန္႔နီေရ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အရြယ္ ေဒအမ်ဳိးသမီးႀကီးစြာ ဘဝႏုပ်ဳိမႈတိ့ကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္အတြက္၊ ႏုိင္ငံအတြက္ ဒီမုိကေရစီအတြက္ ပီးဆပ္ထားသူ ရခုိင္အမ်ဳိးသမီး ေဒၚညဳိေအးပါ။
အခု လက္ရွိမွာ သားသမီးတိ့နန္႔အတူ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမဳိ႕ မင္းဂံရပ္ကြက္မွာ နီထုိင္ပနာ ရခုိင္လူမ်ဳိးတိ့အတြက္ ႀကဳိးစားနီသူတစ္ေယာက္ပါ။
“လုံးဝကုိ ခၽြတ္ၿခဳံက်လားစြာက အရီး႐ုိ႕ ရခုိင္ျပည္နယ္ကေလ။ တစ္ခုေလ့ကုိ စီးပြားေရးလဲ အပြင့္လင္းဆုံး ေျပာရစြာ လုံးဝကုိ မရွိ။ က်န္းမာေရးကလဲ အားကုိးစရာမရွိ။ အမွန္ ေဖ့သာ ရွိလူတိ့က ေလယာဥ္နဲ႔ ရန္ကုန္ကုိ ၿပီးရစြာ ခ်ည္း။ ယင္းပုိင္ျဖစ္နီေရ။ အရီး႐ုိ႕ေတာင္ ၿပီးဖူးေရ။” လုိ႔ ေဒၚညဳိေအးက ဆုိပါေရ။
“ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈ အားနည္းနီေရ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ အမ်ဳိးသမီးတိ့၊ ကေလးသူငယ္တိ့အတြက္ အဘက္ဘက္က ရပ္တည္ပီးနီေရ ရခုိင္အမ်ဳိးသမီးကြန္ရက္မွာ ဥကၠဌ တာဝန္ကုိ ယူထားသူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါေရ။
“ရြာတစ္ရြာကုိ ဝင္လုိက္ေက မမနန္႔ အေခ်ေတာင္ ေကာင္းအႀကီးမရွိ။ အပြင့္လင္းဆုံးေျပာစြာ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးေရ အေခ်နန္႔ ေလးဆယ္ေအာက္ မမ မရွိ။ ငါးဆယ္ေအာက္ မမ မရွိ။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေတာင္မွ အျပင္ထြက္လားေရ။ ေဒခ်င့္က အရီး႐ုိ႕ ရခုိင္ျပည္နယ္က အမ်ဳိးသမီးတိ့ လက္ရွိျဖစ္နီေရ အေျခအေန။ ေနာက္ၿပီးေက အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈ ကေကာင္းအမ်ားဆုံး ျဖစ္ေရ ျပည္နယ္တစ္ခု။” လုိ႔ ေဒၚညဳိေအးက ဆက္ေျပာပါေရ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးအေျခအေန အေျပာင္းအလဲတိ့ၾကားမွာ သူလုိလားရာ သူယုံၾကည္ရာ လမ္းကုိ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းခစြာပါ။ သူ ယုံၾကည္ရာ ဒီမုိကေရစီလမ္းစဥ္တစ္ခုအတြက္ သူတစ္ေယာက္တည္း ဘဝကုိတင္မက သူ႔သားသမီးၿမီးျမစ္တိ့ ဘဝတိ့အထိပါ ပီးဆပ္ရစြာပါ။
“ အဂုေတာ့ အရီးမွာ သားသမီးက အမွန္ ေမြးခစြာက ၇ ေယာက္ေပါ့။ ေယေလ့သင့္ ကံမေကာင္းလုိ႔ ေျပာရဖုိ႔။ သားအႀကီးဆုံးေခ် ရန္ကုန္မွာ ဆုံးလားေရ။ ၿပီးေက သီးအလတ္မေခ်တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ဆုံးက်န္ခေရ။ ယင္းနန္႔ စစ္ေတြေရာက္ခါ ယင္းသားႏွစ္ေယာက္ကုိ ၈၇ မွာ မြီးေရ။ ယင္းပုိင္နီရင္းနန္႔ အေခ်တိ့ ေက်ာင္းနီေရ အရြယ္မွာ ဆယ္တန္းမေအာင္ယာ။ သမီးတစ္ေယာက္ရာ ေအာင္ေရ။ ဆုံးလားေရ သမီးေခ်တစ္ေယာက္ပဲ ေအာင္ေရ။ ဇာေၾကာင့္လဲဆုိေက အေခ်တိ့က အမိ့ဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေလ။ ေက်ာင္းတက္တုိင္း တက္တုိင္းမွာ ေထာင္ထဲမွာ အမိက။ အမွန္တကယ္ ပတ္ဝန္းက်င္က ဖယ္က်ဥ္မႈကုိလဲ ခံခရေရ။” လုိ႔ ေဒၚညဳိေအးက ဆက္ေျပာပါေရ။
ရခုိင္ျပည္နယ္အတြက္ဆုိ သူ႔ဘဝ သူ႔မိသားစု သူ႔သားသမီးတိ့ကုိပါ စြန္႔လႊတ္ပနာ အသက္စြန္႔ တုိက္ပြဲဝင္ဖုိ႔ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။
“အရီးလင္က ေဒတစ္ရပ္ကြက္လုံးက အတြင္းေရးမွဴး ေလးႏွစ္၊ ဥကၠဌအျဖစ္နန္႔ ေလးႏွစ္ေလာက္ လုပ္ဖူးေရ။ သူ ဥကၠဌ လုပ္နီယင္းနန္႔ သူ အရီးကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဖမ္းရေရ။ ဖမ္းရေရဆုိခါ မိသားစုအေရးေလ။ ကေကာင္းဒုကၡေရာက္ေတ အေျခအေန။ အင္တန္ ႀကဳိးစားပနာ ဘဝကုိ ရပ္တည္ရေရ။ ပြဲ႐ုံတိ့လဲ ဆုံးရႈံးေရ။ ရွိေရ ပစၥည္းတိ့ေလ့ ေရာင္းစားလုိ႔ ကုန္ေရ။ ကုိယ္ရုိ႕က ဝင္ေငြက နည္းလာေရအခ်ိန္မွာ ရွိစြာေခ်တိ့ကုိ ထုခြဲပနာ အလုပ္လုပ္ရေရေလ။ ခရီးလားရစြာတိ့ေလ့ ရွိေရ။ ၿပီးေက အရီးက ႏုိင္ငံေရးပါတီနန္႔ ၁၃ ႏွစ္လုံးလုံး ေဖ့သာတစ္ျပားလဲ မရခ။ ေဒအလုပ္ကုိ ရပ္ပလုိက္ဖုိ႔ဗ်ာလ္လုိ႔ စိတ္ထဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တိ့ ခ်ထားစြာ ရွိေရ။ ေယေလ့သင့္ တကယ္တမ္းမွာ မရပ္ႏုိင္။” လုိ႔ ေဒၚညဳိေအးက ဆုိပါေရ။
ေဒၚညဳိေအးစြာ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ ၁၃ ေယာက္ ရွိပနာ အခုအခ်ိန္ထိ သူ႔ကုိ စကားမေျပာဘဲ ပစ္ပယ္ထားေရ သြီးသားမိသားစုအရင္းတိ့ကလဲ ရွိနိဆဲပါ။
“အလုပ္တစ္ခုကုိ ေဇာက္ခ်ပနာ ယင္းလူ ယင္းအလုပ္ကုိ လုပ္ဖုိ႔ဆုိေရအခါ မိသားစုကလဲ ယင္းဒုကၡတိ့ကုိ ဝုိင္းဝန္းပနာ ခံပီးရေရ။ တစ္ေယာက္တည္း ခံရစြာေတာ့ မဟုတ္။ အရီးမွာဆုိေက သားသမီးတိ့ တစ္ေယာက္ေလ့သင့္ ပညာတတ္မျဖစ္။ ဇာေၾကာင့္ဆုိ အရီး လႈိင္းဂယက္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္လဲမျဖစ္စြာ။ ယင္းခ်င့္တိ့ ရွိေရ။ ယင္းတြက္နန္႔ တစ္ေယာက္စီကုိ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ထားေရ။ အခု သူရုိ႕ ျပန္ပနာ အရီးဘားကုိ လာတယ္။ တစ္ခါေလ့သင့္ မတြီ႔ဖူးေပါ့။ သူ႔ ညမ တစ္ေယာက္နန္႔ သူနန္႔ ႏွစ္ေပါင္း သုံးဆယ္ေလာက္ ကြဲနီေရေပါ့။ လာတြီ႔ေရ။ အရီးကေတာ့ အီးေဆးပါ။ ေယေလ့သင့္ စိတ္ေတာ့မရွိေက့။ ယုံၾကည္စြာ လမ္းေလွ်ာက္ကတ္ေတအခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္ ရုိက္ခတ္မႈ ရွိေရအခ်ိန္မွာ ေမာင္ႏွမတိ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ သည္းခံပီးပါဆုိပနာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း သည္းမခံႏုိင္။ စကားေတာင္မေျပာကတ္ယာ။” လုိ႔ ေဒၚညဳိေအးက ေျပာပါေရ။
“အခုက အရီး႐ုိ႕ မိသားစုအေျခအေနကေတာ့ ယင္းပုိင္ဗ်ာလ္။ လုံးလည္လုိက္နီေရေပါ့။ သားလူပ်ဳိတစ္ေယာက္က အရီးကုိ ေထာက္ပံ့ေရ။ အေခ်အဖသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ အလုပ္ေတာ့ လုပ္တယ္။ ေယေလ့သင့္ အရီးရုိ႕ကုိ တစ္လနီမွ တစ္ႀကိမ္။ ယင္းေလာက္ ေထာက္ပံ့ေရ။ က်န္စြာကေတာ့ သူရုိ႕ ဝင္ေငြနန္႔ ရေရ ေထာက္ပံ့မႈနန္႔ စားကတ္ရေရေပါ့။ အရီးအေနနန္႔ကေတာ့ ဝင္ေငြလဲ မရွိေလ။ ဆားနန္႔တစ္လွည့္ ငါးနန္႔ တစ္လွည့္ ယင္းပုိင္ သည္းခံရေရ။” သူက ဆက္ေျပာပါေရ။
ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ႏုိင္ငံအတြက္ လူမ်ဳိးအတြက္ ဒီမုိကေရစီအတြက္ သူ ႀကဳိးစားခစြာတိ့ကေတာ့ ျပန္ရလုိက္စြာက အုိမင္းရင့္ေရာ္မႈတိ့ပါ။
“ဇာပုိင္ရွိလဲဆုိေက အားမလုိအားမရ ခံစားရေရေပါ့။ ဇာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေက ေအာ္ ငါစြာငါေပါ့။ ကုိယ့္ထက္သူမ်ားကုိ ဦးစားပီးၾကမ္းလြန္းေရအတြက္ ကုိယ့္မိသားစုအေပၚမွာ လစ္ဟာမႈတိ့ရွိေရ။ ယင္းေၾကာင့္လဲ သူရုိ႕ကုိ အျပစ္မေျပာႏုိင္ေရ အားနည္းခ်က္ရွိေရေပါ့။ ကုိယ္မသီခင္ ဇာေလာက္ထိ အေကာင္းဆု့း လုပ္ပီးႏုိင္ခဖုိ႔လဲ၊ ဇာေလာက္မ်ား လူသားတိ့ကုိ ကုိယ္ အက်ဳိးျပဳပီးႏုိင္ခဖုိ႔လဲ။ ကုိယ္လုပ္ခေရ ကုိယ့္ ေတာင္းဆုိခ်က္တိ့၊ ကုိယ္ရုိ႕ လုပ္ခေရ မူေခ်တိ့ လမ္းပြင့္လားေက အရီး႐ုိ႕ နီခေရ ျမန္မာႏုိင္ငံက အရီးမွာ က်န္ခေရ သားသမီးတိ့အတြက္ အက်ဳိးဆက္ေလ။ ေလာဘကေတာ့ ယင္းေလာဘတစ္ခုရာ ရွိေရ။ က်န္ေရ ေလာဘမရွိ။”
ေဆြမရွိမ်ဳိးမရွိ၊ ေဘးလြယ္အိတ္တစ္လုံးနန္႔ သူ ယုံၾကည္ရာကုိ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဖုိ႔ အမ်ားအတြက္ရာ စဥ္းစားပနာ အမ်ားအတြက္ ရပ္တည္ပီးပနာ သူ႔အတြက္ မစဥ္းစားမိ မရွာေဖြမိေရ ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္က .. .
455 total views, 1 views today